Piżmowiec białobrzuchy
| Moschus leucogaster[1] | |
| Hodgson, 1839 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
piżmowiec białobrzuchy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Piżmowiec białobrzuchy (Moschus leucogaster) – bezrogi gatunek ssaka kopytnego z rodziny piżmowcowatych (Moschidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje na terenach Himalajów, w Bhutanie, Chinach, Indiach oraz Nepalu. Spotkać można go na wysokości powyżej 2500 m n.p.m. w lasach oraz w zaroślach[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Osiąga masę od 11 do 18 kg i rozmiary od 86 do 100 cm. Występują w jasnych odcieniach brązu, jednak posiadają ciemniejsze ubarwienie w okolicy zadu oraz kończyn. Mają także jasne ubarwienie na brzuchu[4].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Mają sezon godowy raz do roku, zazwyczaj między listopadem a styczniem. W jednym miocie przychodzi jedno lub dwa młode. Świeżo urodzone młode mają około 600 gramów[5]. Ciąża trwa około pół roku, tyle samo co okres karmienia młodego piersią. Młode osiągają dojrzałość płciową po upływie od 16 do 24 miesięcy[4].
Dieta[edytuj | edytuj kod]
Jest roślinożercą. Żywi się liśćmi, łodygami oraz korzeniami roślin. Potrafi zjeść nawet drewno oraz korę. Jeśli uda mu się znaleźć, zjada także grzyby[4].
Styl życia[edytuj | edytuj kod]
Żyją od 10 do 14 lat na wolności. Potrafią skakać na odległość nawet 6 metrów. Są samotnikami, a ich średni obszar to około 0,22 km²[4]. Są aktywne głównie nocą, odpoczywają w czasie dnia. Ich odpoczynek zajmuje prawie 60% cyklu dobowego[5].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Stanowią obiekt do polowań dla wilków oraz drapieżników z rodziny kotowatych występujących na terenie Himalajów. Jednak dodatkowym zagrożeniem są ludzie, którzy polują na nie nie tylko dla mięsa, ale także dla futra[4].
Wykorzystanie[edytuj | edytuj kod]
Z piżmowców pozyskuje się piżmo. 1 kg tej substancji może kosztować nawet 45 tys. dolarów, a z jednego osobnika można pozyskać jedynie 25 g[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Moschus leucogaster, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Moschus leucogaster, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ E. Meijaard, V. Nijman, Moschus leucogaster, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2023-04-26] (ang.).
- ↑ a b c d e f Jaclyn Plummer, Moschus leucogaster (Himalayan musk deer), Animal Diversity Web [dostęp 2023-04-27] (ang.).
- ↑ a b Moschus leucogaster Hodgson, 1839, www.gbif.org [dostęp 2023-04-27] (ang.).