Pieśni Sługi Jahwe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fragment fotograficznej reprodukcji Wielkiego Zwoju Izajasza, przedstawia cały rozdział Iz 53. Znaleziony w Qumran, napisany prawdopodobnie przez skrybę esseńczyków ok. II w. przed Chr. Jest starszy o ponad 1000 lat od najstarszych rekopisów masoreckich. Przedstawiony fragment zawiera niewielkie różnice w porównaniu z tekstem masoteckim.

Pieśni Sługi Jahwe – cztery utwory wyodrębnione z Księgi Izajasza, redakcji Izajasza (lub Deutero-Izajasza). Powstały prawdopodobnie w VI w. p.n.e.[1]

  • Pierwsza pieśń Sługi Jahwe Iz 42, 1-7 (1-9)
  • Druga pieśń Sługi Jahwe Iz 49, 1-6 (1-9a)
  • Trzecia pieśń Sługi Jahwe Iz 50, 4-9 (4-11)
  • Czwarta pieśń Sługi Jahwe Iz 52,13 - 53,12[2]

Postać Sługi Jahwe (Cierpiący Sługa Jahwe) przez wielu biblistów jest interpretowana jako zapowiadany Mesjasz[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Anna Świderkówna: Rozmowy o Biblii. Warszawa: PWN, 2001, s. 135.
  2. ↑ Materiały formacyjne Odnowy w Duchu Świętym. [dostęp 2016-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pieśni_Sługi_Jahwe&oldid=73131264”