Piwnica Miętusia
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość |
196 m |
Głębokość |
6,10 m |
Deniwelacja |
16,3 m |
Wysokość otworów |
1392 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
200 m |
Ekspozycja otworów |
ku NE |
Data odkrycia |
znana od dawna |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.01 |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Tatr | |
49°14′40″N 19°53′54″E/49,244394 19,898300 |
Piwnica Miętusia – jaskinia w północno-zachodnim fragmencie stoków Dziurawego w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się blisko wylotu Małej Świstówki na wysokości 1392 m n.p.m. Jest zwrócone w stronę północno-wschodnią[2]. Długość jaskini wynosi 196 metrów, deniwelacja 16,3 metrów[3][4].
W pobliżu znajduje się kilkanaście innych jaskiń, m.in.: Jaskinia Miętusia i Świstowa Szczelina[5].
Opis jaskini
[edytuj | edytuj kod]Otwór wejściowy do jaskini ma 2,25 m szerokości i 2 m wysokości. Szeroki korytarz o długości 10 m doprowadza od niego do dużej sali (19 × 6 m) z wieloma odgałęzieniami:
- prawie na wprost przez próg wchodzi się do wąskiego korytarza, który rozgałęzia się na mniejsze korytarzyki. Jeden z nich prowadzi do niewielkiej salki, inne kończą się ślepo.
- pod opisanym powyżej progiem widać ciasny otwór prowadzący w dół do wąskiego korytarzyka zamkniętego zawaliskiem. Tu znajduje się najniższy punkt jaskini (-6,15 m).
- w tym samym miejscu w sali można wspiąć się kominkiem do następnego odgałęzienia. Kominek prowadzi do ślepo zakończonego komina. Jest tu najwyższy punkt jaskini (+10,15 m). Dalej korytarz zakręca i wraca do głównej sali.
- z południowej części głównej sali prowadzi ciąg, który rozgałęzia się na węższą odnogę (po prawej stronie) i szerszą, odchodzącą nieco na lewo. Obie kończą się niedostępnymi szczelinami.
- Z północno-wschodniej części głównej sali wchodzi się przez próg do korytarza a następnie przez kolejny próg do obszernej sali. Nad wejściem do korytarza znajduje się kilkumetrowy komin w stropie. Można też wspiąć się do równoległego, wysokiego korytarza. Z sali na prawo wstecz schodzi pochylnia, za którą znajduje się prowadzący do głównej sali przełaz[3][6].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe, niewielkie stalaktyty, stalagmity oraz polewy naciekowe i mleko wapienne[6].
Ściany jaskini są mokre. Zimują w niej nietoperze[2].
Historia odkryć
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia była znana od dawna, o czym świadczą napisy przy wejściu i pozostałości po ostrewkach we wnętrzu. Jako pierwsi Piwnicę Miętusią zbadali w 1923 roku Stefan i Tadeusz Zwolińscy – pomogły im w tym wskazówki bacy z Przysłopu Miętusiego[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23] .
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 749. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Jerzy Grodzicki (red.): Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Zachodniego Zbocza Doliny Miętusiej. Warszawa: PTPNoZ.
- ↑ Piwnica Miętusia, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2017-09-23] .
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 99. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-10] .