Pośpiechowatość
Pośpiechowatość, pośpiechy – skłonność roślin 2-letnich (np. buraków, marchwi, cykorii) do wytwarzania pędów generatywnych (kwiatowych), a niekiedy także nasion, już w pierwszym roku uprawy, co obniża wartość surowcową zbieranych warzyw. Wytwarzanie się pośpiechów jest szkodliwe, gdyż obniża wartość użytkową sprzątanych korzeni[1]. Pospiechy mają korzenie cienkie, włókniste, rolniczo nie przydatne, toteż duża ich liczba w łanie obniża plon korzeni, a także utrudnia zbiór mechaniczny. Występowanie pośpiechów jest uwarunkowane genetycznie. Pośpiechowatość potęgują długotrwałe chłody w okresie wiosny[2].
U marchwi formowanie pędów kwiatostanowych w pierwszym roku uprawy marchwi następuje, jeśli w czasie dwóch pierwszych miesięcy po wysiewie rośliny znajdą się ogółem 650 godzin w temperaturze poniżej 10 °C[3]. W przypadku cebuli zwyczajnej odporne na pośpiechowatość są odmiany pochodzące z Japonii[4]. Pośpiechowatość buraka zwyczajnego wiąże się z drewnieniem bulwy hypokotylowej (popularnie określanej mianem korzenia). Selekcję odpornych genotypów prowadzi się stosując prowokacyjnie niskie temperatury w okresie wzrostu młodych roślin. W Polsce do ich hodowli najlepsze warunki panują w rejonie nadmorskim[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mała Encyklopedia Rolnicza, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964.
- ↑ Produkcja Roślinna tom 2, wyd. II zmienione i poprawione, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1995, ISBN 83-09-01629.
- ↑ Hodowla roślin warzywnych: praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1993, s. 91. ISBN 83-00-02800-5.
- ↑ Hodowla roślin warzywnych: praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1993, s. 213. ISBN 83-00-02800-5.
- ↑ Hodowla roślin warzywnych : praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1993, s. 324. ISBN 83-00-02800-5.