Podatek kościelny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podatek kościelnypodatek płacony przez obywatela na wskazany przez niego prawnie zarejestrowany kościół lub związek wyznaniowy. Jest odliczany od wynagrodzenia za pracę i świadczeń niemających charakteru socjalnego razem z podatkiem dochodowym i składkami na ubezpieczenie społeczne, a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą od zysku.

Powstał w wyniku tworzenia się w protestanckich krajach kościołów narodowych, mających stanowić przeciwwagę dla Kościoła katolickiego. W praktyce oznacza redystrybucję środków na utrzymanie budynków sakralnych, wynagrodzenie osób duchownych oraz działalność szkolno-wychowawczą i charytatywną prowadzoną przez kościoły i związki wyznaniowe. W większości państw gdzie obowiązuje, podlega częściowemu odliczeniu od podatku dochodowego.

Wg stanu na połowę roku 2022, podatek taki obowiązywał w Austrii, Danii, Finlandii, Niemczech, Szwecji oraz w większości kantonów Szwajcarii. Ponadto obywatele Hiszpanii, Portugalii, Węgier i Włoch mogli dobrowolnie opodatkować się na rzecz wybranego związku wyznaniowego[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Ewertowski, W wielu krajach Unii Europejskiej Kościoły finansowane są przez państwo [online], Misyjne.pl, 14 czerwca 2022 [dostęp 2022-12-20].