Przejdź do zawartości

Pojemność wdechowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podstawowe objętości i pojemności płuc.

Pojemność wdechowa (ang. inspiratory capacity, IC) – pojemność płuc mierzona podczas badania spirometrycznego będąca maksymalną objętością powietrza jaką można dostarczyć do płuc w trakcie maksymalnego wdechu. Jest sumą objętości oddechowej (TV) i objętości zapasowej wdechowej (IRV)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Konturek, Fizjologia człowieka. Tom III. Oddychanie, czynności nerek, równowaga kwasowo-zasadowa, płyny ustrojowe, wyd. VI poszerzone, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 83, ISBN 978-83-233-1503-2.