Polski Związek Wędkarski
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Siedziba | Warszawa | |
| Rodzaj stowarzyszenia | stowarzyszenie | |
| Prezes Zarządu Głównego | Teodor Rudnik | |
| Nr KRS | 0000108423 | |
| Data rejestracji | 2002 | |
Polski Związek Wędkarski (PZW) – polskie stowarzyszenie miłośników wędkarstwa, zrzeszające ponad 600 tys. członków. Gospodaruje na ponad 219 tys. ha wód. W stosunku do całego areału wód śródlądowych w kraju, w dyspozycji PZW jest około 35% ich powierzchni. PZW użytkuje 66% całej powierzchni wód płynących (rzeki), 84% powierzchni zbiorników zaporowych i 26% ogólnej powierzchni jezior.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zorganizowane formy sportu wędkarskiego na ziemiach polskich datuje się od 13 lipca 1879, kiedy to w Krakowie powstało Krajowe Towarzystwo Rybackie. Inicjatorem jego powołania był Maksymilian Siła-Nowicki. W 1950 indywidualne organizacje wędkarskie skupione zostały w jeden Polski Związek Wędkarski[1].
Struktura i organizacja[edytuj | edytuj kod]
Strukturę organizacyjną PZW tworzą koła (ok. 2500) i okręgi (42), jako jednostki terenowe w całej Polsce.
Dokumentem uprawniającym do połowu na wodach PZW jest karta wędkarska oraz legitymacja z opłaconymi, odpowiednimi do rodzaju łowiska i wieku wędkarza, składkami przeznaczanymi m.in. na ochronę środowiska i zarybianie zbiorników wodnych należących do PZW.
Zakres działań podejmowanych przez PZW dotyczy[edytuj | edytuj kod]
- gospodarki rybacko-wędkarskiej
- ochrony wód i środowiska naturalnego
- pracy z młodzieżą, sportu i rekreacji (wędkarstwo, sport, rekreacja)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Mastyński, Zbigniew Wajdowicz, Rybactwo w zbiornikach zaporowych, Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu, Poznań, 1994, s.185, ISBN 83-86363-48-7