Polski spaniel myśliwski

Polski spaniel myśliwski
Inne nazwy	ang. Polish Hunting Spaniel, fr. Épagneul du Chasse Polonais, niem. Polnischer Jagdspaniel
Kraj patronacki	Polska
Kraj pochodzenia	Polska
Wymiary
Wysokość	psy: 43– 48 cm (+ - 2 cm) suki: 39 – 44 cm (+ - 2 cm)
Masa	12 – 26 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa VIII. Aportery, płochacze i psy dowodne. Sekcja: 2. Płochacze.

Polski spaniel myśliwski (ang. Polish Hunting Spaniel, fr. Épagneul du Chasse Polonais, niem. Polnischer Jagdspaniel) – nowa rasa polska o starym rodowodzie, dołączona we wrześniu 2016 roku do polskich psów ras myśliwskich. Od 1 stycznia 2017 roku polskie spaniele myśliwskie zostały dopuszczone do udziału w wystawach jako rasa nieuznana. Podlega próbom pracy.

Rys historyczny

Korzenie rasy sięgają znanych hodowli polskich psów myśliwskich znajdujących się na terenach Kresów Wschodnich, gdzie najbardziej rozsławiła rasę polska arystokratka, księżna Izabella Radziwiłł, słynąca z zamiłowania do spanieli. Na początku lat 30. XX wieku sprowadziła wybitnego psa reproduktora, rasy springer spaniel, Championa Anglii i zwycięzcę Field Trialsów w 1930 roku Rolicka of Harting. Psem tym były kryte suki w hodowli księżnej Izabelli oraz suki hodowców z sąsiednich majątków. Po wyjeździe Radziwiłłów z Polesia pozostałe psy były dalej hodowane, przy czym nie skupiano się na ich czystości krwi tylko użytkowności. W 1989 roku rozpoczęły się prace nad współczesną populacją rasy. Pierwszą suka hodowlaną była Pestka, która charakteryzowała się wybitnymi cechami użytkowymi i skłonnością do pracy w wodzie.

Od lat 80. twórcą współczesnej populacji rasy polskiego spaniela myśliwskiego był dr inż. Andrzej Krzywiński – naukowiec, przyrodnik, myśliwy i sędzia prób pracy psów myśliwskich, hodujący swoje psy z przydomkiem z "Szerokiego Boru". Dzisiejsi hodowcy zwracają uwagę na wyjątkowy charakter psa, towarzyskość i możliwość jej wykorzystania w wielu psich profesjach m.in. w pracach poszukiwawczych zwierząt poszkodowanych w wypadkach, w noseworku i pracach Straży Pożarnej. Pracują i polują w Polsce, Rosji, Holandii i na Ukrainie.

Wygląd

Polski spaniel myśliwski to pies o średniej wielkości i zwartej budowie, która świadczy o dużej ruchliwości oraz odporności na trudne warunki (w szuwarach, na błotach i w wodzie). Pies posiada średnio gruby kościec kończyn, zapewniający jednak odpowiednią wytrzymałość na trudy polowania, ma zwisające uszy pokryte frędzlami dłuższych włosów, a także pióro na ogonie, brzuchu i na tylnej stronie kończyn. Barwa szaty przesiana w łaty, najczęściej występuje w kolorze czekoladowym (z brązowym nosem), rzadziej czarna przesiana. Zdarzają się psy z płowymi podpaleniami.

Zachowanie i charakter

Polski spaniel myśliwski charakteryzuje się równowagą i opanowaniem. Jest to pies odważny, bystry, aktywny w pracy. Pracuje zarówno w trudnym terenie jak i w wodzie. Jest inteligentny i łatwy w szkoleniu. Przy pracy bardzo sumienny, pełen pasji i zaangażowania. Polski spaniel myśliwski jest towarzyski, charakteryzuje się wyjątkowym kontaktem z człowiekiem, jest dobrym kompanem na spacerach i dobrym stróżem, pod warunkiem właściwego wychowania i zapewnienia mu zajęcia – zarówno ruchowego, jak i mentalnego.

Użytkowość

Polski spaniel myśliwski to rasa myśliwska typu płochacz, używana głównie przy polowaniach na ptactwo i drobną zwierzynę. Psy te chętnie aportują, świetnie pracują w wodzie, wiele z nich jest dobrymi psami rodzinnymi, pod warunkiem zapewnienia właściwej dla rasy aktywności.

Rasa nieuznana

Polski spaniel myśliwski jest rasą nieuznaną przez FCI. Może brać udział w wystawach jako rasa nieuznana. Pies musi być jednak zarejestrowany w Związku Kynologicznym w Polsce. U przyszłych właścicieli ceni się zaangażowanie w popularyzację rasy i przyczynienie się do jej rozwoju.