Pomnik Francesca Nulla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Francesca Nulla
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Miejsce

ul. Frascati/skwer batalionu AK „Miłosz”

Typ obiektu

popiersie na cokole

Projektant

Gianni Remuzzi

Fundator

dar miasta Bergamo

Całkowita wysokość

2,5 m

Data odsłonięcia

26 lutego 1939

Ważniejsze przebudowy

1949

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Francesca Nulla”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Francesca Nulla”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Francesca Nulla”
Ziemia52°13′38,96″N 21°01′36,55″E/52,227490 21,026820

Pomnik Francesca Nulla – monument znajdujący się przy ul. Frascati u wylotu ul. Francesca Nulla, na skwerze batalionu AK „Miłosz” w Warszawie. Upamiętnia dowódcę oddziału włoskich ochotników, którzy wzięli udział w powstaniu styczniowym.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dwuipółmetrowy monument składa się z brązowego popiersia mężczyzny z brodą i wąsami, przytrzymującego prawą dłonią połę wojskowego płaszcza przerzuconego przez ramię, oraz cokołu wykonanego z szaro-czerwonawego granitu[1][2].

Z tyłu pomnika umieszczono krótki biogram bohatera[3]:

Ur. w Bergamo 11 marca 1826 r. Garibaldczyk. Bojownik o niepodległość i zjednoczenie Italii. Walczył za wolność Polski w Powstaniu Styczniowym i poległ w bitwie pod Krzykawką dnia 5 maja 1863 r.

Poniżej znajduje się napis informujący, że monument jest darem miasta Bergamo dla m.st. Warszawy (włoskie miasto przekazało popiersie[4]), a autorem rzeźby jest Gianni Remuzzi[3].

Pomnik został odsłonięty w dniu 26 lutego 1939 przez hrabiego Galeazzo Ciano – włoskiego ministra spraw zagranicznych, zięcia Benito Mussoliniego, przebywającego w tym czasie z wizytą dyplomatyczną w Polsce[5]. W uroczystości wzięła także udział delegacja Bergamo z burmistrzem tego miasta Carillo Pesenta Pigna[6][5].

Monument został lekko uszkodzony w czasie II wojny światowej[2]. Po konserwacji wykonanej w firmie brązowniczej Chojnackiego został ponownie ustawiony w obecnym miejscu w 1949[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 3. Dmochowskiego-Furmańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 159. ISBN 83-906629-2-2.
  2. a b Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 99. ISBN 83-88973-59-2.
  3. a b Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 36. ISBN 83-7005-211-8.
  4. W Polsce. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 6, s. 15, 15 marca 1939. 
  5. a b c Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", s. 35. ISBN 83-7005-211-8.
  6. Odsłonięcie pomnika płk. Nullo w Warszawie. „Światowid”. Nr 10, s. 3, 4 marca 1939.