Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze
Ilustracja
Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zielona Góra

Projektant

Robert Tomak

Data odsłonięcia

2008

Położenie na mapie Zielonej Góry
Mapa konturowa Zielonej Góry, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze”
Ziemia51°56′33,8″N 15°30′22,7″E/51,942722 15,506306

Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze – pomnik dłuta Roberta Tomaka odsłonięty w Zielonej Górze w 2008 r.

Budowa pomnika[edytuj | edytuj kod]

Idea budowy pomnika Ignacego Łukasiewicza zrodziła się w związku z jubileuszem 40-lecia górnictwa naftowego w Zielonej Górze. Pomysł zyskał akceptację zielonogórskiego środowiska naftowego, a później władz samorządowych Zielonej Góry[1].

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Pomnik został wzniesiony na skarpie przed siedzibą główną Zielonogórskiego Zakładu Górnictwa Nafty i Gazu, przy ul. Bohaterów Westerplatte 15. W wyniku konkursu wybrany został projekt zielonogórskiego artysty Roberta Tomaka[2][3]. Jego uroczyste odsłonięcie nastąpiło 3 grudnia 2008, podczas uroczystości Barbórki, których gospodarzem był Oddział PGNiG S.A. w Zielonej Górze[4].

Opis pomnika[edytuj | edytuj kod]

Pomnik Ignacego Łukasiewicza jest wykonany z brązu, a jego wysokość (bez cokołu) wynosi ok. 2 m. Łukasiewicz oddany został w konwencji realistycznej. Wynalazca przedstawiony został w pozycji siedzącej, w prawej dłoni trzyma lampę naftową własnej konstrukcji. Zza jego pleców tryska stylizowany jęzor ropy naftowej[5]. Na cokole pomnika umieszczone zostały imię i nazwisko wynalazcy oraz daty jego narodzin i śmierci Łukasiewicza (1822-1882)[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]