Przejdź do zawartości

Ponto-chō

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ponto-chō dniem
Ponto-chō nocą
Teatr Ponto-chō Kaburenjō

Ponto-chō (jap. 先斗町 Ponto-chō) – dzielnica rozrywkowa (jedna z pięciu) w Kioto, w Japonii.

Ponto-chō to głównie wąska uliczka biegnąca równolegle do zachodniego brzegu rzeki Kamo, pomiędzy ulicami Trzecią (Sanjō) a Czwartą (Shijō). Zachowany tam jest dawny styl domostw, w których znajdują się bary, kluby karaoke, kluby z hostessami, herbaciarnie z gejszami.

Od 1872 gejsze (zwane w Kioto geiko) i maiko (uczennice-praktykantki) co roku na wiosnę prezentują się na festiwalu tańca Kamogawa Odori w teatrze Ponto-chō Kaburenjō (ang. Pontocho Kaburenjo Theater), odtwarzając m.in. w formie przedstawień tanecznych znane wydarzenia z historii i literatury Japonii.

Oprócz Ponto-chō znajdują się w Kioto jeszcze cztery podobne kwartały ulic:

Dystrykty te, zwane też dzielnicami gejsz, po japońsku nazywają się ogólnie hanamachi, a w Kioto kagai. Tłumaczy się je jako „ulice kwiatów”.

Wyjaśnienie nazwy

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa „Ponto-chō”[1] składa się z dwóch słów: portugalskiego „ponto” – punkt i japońskiego „chō” – ulica, kwartał ulic, rejon, dystrykt.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kojien, Iwanami Shoten, Tokyo 1980, s. 2058.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]