Portal:Chemia/Wyróżniony
Rifaksymina, ryfaksymina (L 105, łac. rifaximinum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk należący do grupy rifamycyn, wchłaniający się w nieznacznym stopniu z przewodu pokarmowego, stosowany w leczeniu zakażeń jelitowych. Jego stosowanie wiąże się ze względnie niewielkimi działaniami ubocznymi i z niskim ryzykiem rozwinięcia oporności u bakterii.
Syntezę rifaksyminy opatentowali Egidio Marchi i Lauretta Montecchi z Alfa Farmaceutici S.p. A. w 1982. Lek jest badany i stosowany w terapii biegunki podróżnych od kilkunastu lat. Do 2009 rifaksymina otrzymała zezwolenie na zastosowanie w 27 państwach. Rifaksymina to syntetyczna pochodna rifamycyny S, rifamycyny SV lub rifamycyny O. Jest to dokładnie pirydoimidazorifamycyna. Otrzymuje się ją na przykład w reakcji 3-bromo-rifamycyny S z 2-amino-4-metylo-pirydyną. Reakcję prowadzi się w etanolu, w temperaturze od pokojowej do 60 °C, przez dwie do osiemnastu godzin.