Przejdź do zawartości

Porzeczka krwista

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Porzeczka krwista
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

agrestowate

Rodzaj

porzeczka

Gatunek

porzeczka krwista

Nazwa systematyczna
Ribes sanguineum Pursh
Fl. Amer. sept. 1:164. 1813-1814

Porzeczka krwista[3], porzeczka krwistoczerwona[4] (Ribes sanguineum Pursch) – gatunek rośliny należący do rodziny agrestowatych (Grossulariaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej, od 1826 jest uprawiana w Europie. W Polsce tylko sadzona jako roślina ozdobna.

Owoce

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Krzew osiągający wysokość do 2 m. Pokrój szeroki.
Pędy
Wzniesione i wyprostowane, bez kolców, szczyty pędów bez gruczołków.
Liście
Pojedyncze, ciemnozielone liście, 3 – 5 klapowe, pomarszczone, od spodu biało owłosione.
Kwiaty
W różnych odcieniach czerwonego koloru, zebrane w zwisające grona, przeważnie ponad 15-kwiatowe.
Owoc
Niebieskoczarna jagoda z sinym nalotem, kwaśna i mało smaczna. U niektórych odmiań jagody żółtawobiałe.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Roślina ozdobna : uprawiana wyłącznie jako roślina ozdobna, ze względu na swoje piękne kwiaty i ozdobne liście.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Wymagania: Wymaga wilgotnej i żyznej gleby oraz osłoniętego od zimowego, mroźnego wiatru stanowiska. Najładniej kwitnie na słonecznym stanowisku. Nie jest całkiem mrozoodporna, w surowsze zimy mogą jej przemarzać pąki kwiatowe, a nawet pędy (strefy mrozoodporności 6-10[5]).
  • Sposób uprawy: należy podlewać w czasie suszy. Od wiosny do końca lipca nawozić kilka razy niedużą ilością nawozu wieloskładnikowego. Pędy 4-letnie i starsze wycinać, gdyż kwitną one już słabo. Łatwo rozmnaża się z sadzonek pędowych.
  • 'Atrorubens' o czerwonych kwiatach
  • 'King Edward VII' o ciemnoczerwonych kwiatach. Jedna z najlepszych odmian.
  • 'Pulborught Scarlet' o ciemnoczerwonych kwiatach zebranych w gęste grona. Roślina o wysokości do 3 m.
  • 'Tydemans White' – o białych kwiatach

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-28] (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 180. ISBN 83-01-00129-1.
  5. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.