Postęp w rolnictwie
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Postęp biologiczny w rolnictwie .
|
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Upowszechnianie postępu w rolnictwie .
|
Postęp w rolnictwie – jest definiowany jako zmiany ilościowe i jakościowe, oznaczające zmniejszenie społecznych nakładów pracy na jednostkę produktu żywnościowego i osiąganie wyższych form organizacji społeczeństwa wiejskiego[1].
Według Słownika Języka Polskiego – „postęp to ciąg procesów, zmian zmierzających ku stanowi coraz doskonalszemu, coraz lepszemu”[2]. Postęp oznacza zachowanie progresywne, rozwojowe, wzrostowe, powodujące zastępowanie rzeczy starych nowymi, otwartość na nowe idee, kształtowanie postawy sprzyjające wchłanianiu rozwiązań innowacyjnych.
Pojęcie postępu w rolnictwie według autorów polskich[edytuj | edytuj kod]
Według Czesława Maziarza – „Postęp w rolnictwie oznacza to wszystko, co wprowadza się do produkcji rolniczej i do życia społecznego wsi jako nowe w danym miejscu i w danym czasie jako racjonalne, w celu uzyskania wyższych efektów produkcyjno-ekonomicznych, podnoszenia poziomu kultury i dobrobytu”[3].
Według Leona Lewandowskiego i Jana Góreckiego – „Pod pojęciem postępu w rolnictwie należy rozumieć wszelkie zmiany dokonywane w kierunku podnoszenia poziomu techniki i ekonomiki gospodarowania, poziomu warunków materialnych i kulturalnych ludności rolnicze. Postęp w rolnictwie polega na ulepszaniu i racjonalnym stosowania środków produkcji”[4].
Marek Niewęgłowski – „Postęp w rolnictwie definiuje się jako proces kierunkowych przemian, w toku którego następuje przechodzenie obiektów danego rodzaju od niższych, mniej doskonałych form lub stanów ku wyższym, doskonalszym formom”[5].
Alvin Bertrand, Zbigniew T. Wierzbicki – „Postęp w rolnictwie to nowa idea, koncepcja czy pomysł dotyczący usprawnienia wszelkich procesów produkcyjnych, zabiegów wokół gospodarstwa rolnego i domowego, jak również wszelkich urządzeń ułatwiających pracę bądź zwiększających jej efektywność”[6].
Rodzaje postępu w rolnictwie[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się następujące rodzaje postępu w rolnictwie[7][8]:
- postęp biologiczny – uzyskuje się dzięki doskonaleniu odmian i ras zwierząt, poprzez racjonalne stosowanie nauk przyrodniczych;
- postęp produkcyjny – oznacza ilościowe i jakościowe zwiększenie zdolności wytwórczych rolnictwa i osiąganie wyższej jakości, której miarą jest ilość produktu na jednostkę powierzchni użytkowanej rolniczo;
- postęp techniczny – wzrost wydajności pracy dzięki zastąpieniu pracy żywej pracą maszyn i urządzeń technicznych;
- postęp technologiczny – oznacza proces zmian rozwojowych techniki wyrażający się przez wprowadzenie do procesu produkcji technologii oraz lepsze wykorzystanie istniejących zasobów;
- postęp ekonomiczny – wyrażony stosunkiem kosztów produkcji do jej wartości; stosunek ten wyznacza większość dochodu ludności, a tym samym rozstrzyga o poziomie dobrobytu ludności rolniczej;
- postęp organizacyjny – wyznacza określoną zmianę organizacje pracy, produkcji i sposobów zarządzania zmierzającą do osiągnięcia lepszych efektów gospodarczych;
- postęp społeczny – oznacza rozwój społecznych stosunków produkcji i racjonalny podział pracy w rolnictwie;
- postęp w agrobiznesie – zmiany techniczne, organizacyjne i społeczne w korporacjach żywnościowych, w wyniku których wytwarzanie dóbr materialnych i usług w agrobiznesie staje się bardziej efektywne.
Czynniki postępu w rolnictwie[edytuj | edytuj kod]
Wśród czynników postępu rolniczego wyróżnia się czynniki materialne i pozamaterialne[1][9][7][10][11][12][13][4]. Do czynników materialnych zalicza się:
- warunki przyrodnicze – jakość gleby, warunki klimatyczne, stosunki wodne, rzeźba terenu;
- technika i środki produkcji – energia, maszyny, narzędzia, materiały, surowce, wytwory;
- polityka ekonomiczna – polityka rolna, polityka dochodowa, polityka żywnościowa, kształtowanie ustroju rolnego, prawo rolne, nakłady inwestycyjne, ceny, kredyty, podatki, ubezpieczenia;
- infrastruktura techniczna wsi – sieć energetyczna, wodno-kanalizacyjna, gazowa, drogowa.
Do czynników pozamaterialnych zlicza się:
- czynnik ludzki – wiedza, umiejętności, aktywność, zdrowie, wytrwałość, cechy moralne i predyspozycje psychiczne;
- system nauki rolniczej, kształt jednostek naukowo-badawczych, sieć doświadczalnictwa rolniczego;
- struktura oświaty rolniczej – rodzaje szkół rolniczych stopnia średniego i wyższego, sieć szkolna, formy szkolne i pozaszkolne;
- sieć audiowizualna – dostęp do środków masowego przekazu – prasy, radia, telewizji, internetu, kina, książek, bibliotek i placówek oświatowych;
- działalność upowszechnieniowa – organizacji i instytucji rolniczych, jednostek państwowych i społecznych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Augustyn Woś, Rozwój i postęp w rolnictwie polskim, Warszawa: PWRiL, 1987 .
- ↑ Słownik Języka Polskiego, t. II, Warszawa: PWN, 1988 .
- ↑ Czesław Maziarz, Podstawy ogólne metodyki doradztwa rolniczego, Kraków: Rolniczy Rejonowy Zakład doświadczalny Karniowice, 1975 .
- ↑ a b Leon Lewandowski, Jan Górecki, Doradztwo rolnicze, Warszawa: SGGW, 1996 .
- ↑ Marek Niewęgłowski, Upowszechnianie postępu w rolnictwie przez ośrodki doradztwa rolniczego według opinii rolników, „Oeconomica”, 299, 2013 .
- ↑ Alvin Bertrand, Zbigniew T. Wierzbicki, Socjologia wsi w Stanach Zjednoczonych, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum Wydawnictwo PAN, 1970 .
- ↑ a b Bogdan Wawrzyniak, Doradztwo i postęp w rolnictwie polskim, Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, 2003, ISBN 83-88115-77-4 .
- ↑ Jan Grzesik , Upowszechnianie postępu rolniczego przez spółdzielczość zaopatrzenia i zbytu, „Wieś Współczesna”, 9, 1966 .
- ↑ Wacław Makarczyk, Przyswajanie innowacji, Wrocław: Ossolineum, 1971 .
- ↑ Maria Ciepielewska, Stowarzyszenie Polski z Unią Europejską, [w:] Polskie rolnictwo a wspólna polityk rolna, Warszawa: IERIGŻ, 1996 .
- ↑ Irena Sikorska-Wolak, Dyfuzja innowacji rolniczych w wiejskiej społeczności lokalnej i jej społeczno-ekonomiczne uwarunkowania, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1993 .
- ↑ Rudolf Michałek, Konsekwencje postępu naukowego w rolnictwie, „Inżynieria Rolnicza”, 3/63, 2005 .
- ↑ Józef Kowalski i inni, Postęp naukowo-techniczny a racjonalna gospodarka energią w produkcji rolniczej, Kraków: PTIR, 2002 .