Pot–pourri (ceramika)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wazon potpourri z manufaktury w Sevres, 1764, ze zbiorów Walters Art Museum

Pot-pourri (fr. pot-pourri – mieszanina) – dekoracyjne naczynia w kształcie wazy lub wazonu wykonane z fajansu lub porcelany z ażurową pokrywą, czasami miały także otworki w ściankach.

Były przeznaczone do przechowywania pachnideł, płatków pachnących kwiatów, ziół. Eteryczne substancje ulatniały się przez otwory w naczyniu odświeżając powietrze w pomieszczeniu[1].
W XIX wieku pot-pourri stosowano także jako dekorację. Takie naczynia czasem miały dwie pokrywki. Znane są dwie wersje takich naczyń. Dziurki wykonywano w pokrywie wewnętrznej a zewnętrzna była pełna, lub na odwrót, wewnętrzna lita a zewnętrzna z dziurkami. Pełna pokrywa zatrzymywała zapach, gdy waza nie była używana[2].

Naczynia takie były popularne w Europie w połowie XVIII wieku[3], produkowane także w XIX i XX wieku. Najbardziej typowe były rokokowe pot-pourri z porcelany miśnieńskiej[4], ale inne zakłady ceramiczne również wytwarzały takie wyroby. Zachowane obiekty można oglądać w wielu muzeach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
  2. Antyki, poradnik kolekcjonera (red. Tomasz Żylski). Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2011, ISBN 978-83-213-4651-9
  3. Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.
  4. Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.