Poznański Klub Wioślarek
 Chrzest łodzi Poznańskiego Klubu Wioślarek | |
| Pełna nazwa |
Poznański Klub Wioślarek |
|---|---|
| Data założenia |
1928 |
| Państwo | |
| Siedziba |
Poznań |
| Adres |
ul. Piastowska |
| Sekcje | |
 Klubowe barwy wioseł[1] | |
Poznański Klub Wioślarek – klub wioślarski założony w 1928 roku[2] w Poznaniu. Jeden z niewielu w pełni żeńskich klubów wioślarskich w Polsce. Zlikwidowany w 1951 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Inicjatorkami założenia klubu były Mira Leżanka i Anna Gawrońska, a pierwszą prezeską – radczyni Hischbergowa. Teren pod budowę przystani klubowej przekazał wioślarkom pobliski Klub Wioślarski z roku 1904, który początkowo zapewnił też zawodniczkom opiekę trenerską[3].
W tamtym momencie w Polsce istniały trzy w pełni kobiece kluby wioślarskie: Warszawski Klub Wioślarek (powstały już w roku 1912), Bydgoski Klub Wioślarek (powstały w 1926) oraz Kaliskie Towarzystwo Wioślarek (rok powstania 1927). Z uwagi na duży koszt zakupu szybszych łodzi, wioślarstwo kobiet skupiało się w sporej mierze na turystyce wioślarskiej. Panie nie rywalizowały ponadto na poziomie zawodów międzynarodowych[4]. Międzynarodowa Federacja Wioślarska rywalizację kobiet wprowadziła zresztą do programu organizowanych przez siebie mistrzostw dopiero wiele lat później – w roku 1954[5]. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wioślarki rywalizowały w Polsce tylko w nielicznych konkurencjach wioślarskich (i to na dystansach nie przekraczających 1200 m – czyli dystansie krótszym niż mężczyźni):
- Od powstania PZTW w 1919 do 1939 roku – na czwórkach półwyścigowych (łodziach szerszych i krótszych od łodzi wyczynowych,
- Od 1931 do 1939 roku – dodatkowo na wyczynowych czwórkach ze sternikiem,
- Od 1931 do 1939 roku – dodatkowo na wyścigowych jedynkach[6].
Ostatnią Prezeską Poznańskiego Klubu wioślarek była Digna Spandowska, wybrana w roku 1939. W tym czasie klub liczył 27 członkiń[7].
Klub został na krótko reaktywowany po II wojnie światowej. Działalność prowadził samodzielnie do grudnia 1949, od 1948 roku korzystając z przystani TW Polonii Poznań[8]. Od stycznia roku 1950 klub został wcielony w skład Zrzeszenia Sportwego "Ogniwo". W lipcu 1951 roku został ostatecznie zlikwidowany i wcielony w skład Klubu Wioślarskiego z 1904 roku[9].
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]Najwybitniejszą zawodniczką klubu była skifistka Ałła Dowgird – mistrzyni Polski z roku 1938[10] i wicemistrzyni z 1939[11].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Odznaka klubowa -
Ałła Dowgird – Mistrzyni Polski w 1938 -
Zaprawa zimowa zawodniczek Poznańskiego Klubu Wioślarek -
Chrzest łodzi przed budynkiem KW 04
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Na podstawie planszy: Barwy historycznych wioseł klubów wioślarskich, Biblioteka PZTW
- ↑ Kluby należące do PZTW. Sport Wodny, 1933 Nr 1, str. 2. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-12-06]
- ↑ Era sukcesów międzynarodowych polskiego wioślarstwa. Sport wodny, 1930 Nr 3, s. 57 i s. 90. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-12-07]
- ↑ Wioślarstwo kobiece w Polsce, Sport Wodny 1927 Nr 6, s. 93 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-12-06]
- ↑ FISA 125th Anniversary – Women’s rowing history. worldrowing.com (ang.) [dostęp: 2018-12-06]
- ↑ J. Nowicka, T. Nowicki. Bydgoski Klub Wioślarek (1926-1996). Analiza startów i osiągnięć. 1998 nr 19 s. 248 i nast. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-12-06]
- ↑ Poznański Klub Wioślarek w Poznaniu. Dokumenty rejestrowe. Skany Archiwum Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu [dostęp: 2018-12-06]
- ↑ Olaf Bergmann, Towarzystwo Wioślarzy „Polonia” 1921-1996, Poznań 1996, s. 27, ISBN 83-902028-3-2
- ↑ Ryszard L. Kobendza. Zarys 80-letniej Działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich. Warszawa 2001, s. 259, ISBN 83-915043-0-1
- ↑ Spotkanie Polska-Węgry i Regaty Związkowe w Witobelu. Sport Wodny, 1938 nr 14-15, s. 211-214. Pomorska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-12-06]
- ↑ XX Mistrzostwa Polski w wioślarstwie i regaty związkowe, Sport Wodny, 1939 nr 15, s. 215-217. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-12-06]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Era sukcesów międzynarodowych polskiego wioślarstwa. Sport wodny, 1930 Nr 3, s. 53-57. [1] [dostęp: 2018-12-07]
- J. Nowicka, T. Nowicki. Bydgoski Klub Wioślarek (1926-1996). Analiza startów i osiągnięć. 1998 nr 19 s. 248 i nast. [2] [dostęp: 2018-12-06]