Pożywka Tarroziego-Wrzoska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pożywka Tarroziego-Wrzoska (także: pożywka Wrzoska) – podłoże do hodowli bakterii beztlenowych.

Pożywka składa się z bulionu przygotowanego na wyciągu z wątroby zwierzęcej, kostek gotowanej wątroby i glukozy. Przed sterylizacją pożywkę pokrywa się warstwą oleju parafinowego. Przed posiewem regeneruje się ją (ogrzewa) w temperaturze 100 °C przez 10 minut, a następnie schładza w strumieniu wodnym. Badany materiał wprowadzony zostaje pipetą pod powierzchnię oleju parafinowego. Następnie hoduje się posiewy w temperaturze 37 °C przez 72 godziny. Obecność beztlenowców obrazuje zmętnienie pożywki i obecność gazu pod parafiną lub w jej warstwie. Potwierdzenie następuje barwieniem metodą Grama[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Emil, Teresa Drewniak, Mikrobiologia żywności, WSiP, Warszawa, 1997, s. 130–131, 162, ISBN 83-02-04334-6.