Prawo Littlewooda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prawo Littlewooda – prawo statystyczne stwierdzające, że dana osoba może oczekiwać doświadczenia zdarzenia o prawdopodobieństwie 1:1 000 000 (tak zdefiniowanego pojęcia „cudu”) z częstością średnio około jednego na miesiąc[1]. Prawo jest wykorzystywane do podważania i obalania niektórych pseudonaukowych hipotez i jest związane z bardziej ogólnym prawem naprawdę wielkich liczb[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prawo zostało ułożone przez profesora Cambridge Johna Edensora Littlewooda i opublikowane w 1986 roku w zbiorze jego prac Littlewood's Miscellany.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Littlewood definiuje „cud” jako: „zdarzenie mające specjalne znaczenie gdy się wydarza, ale wydarza się z prawdopodobieństwem jeden na milion”[1]. Zakłada on, że w czasie godzin, w których człowiek jest wybudzony i czuwa, słyszy lub dostrzega jedno „zdarzenie” na sekundę, które może być zarówno wyjątkowe, jak też i zwyczajne. Dodatkowo zakłada, że czas czuwania człowieka wynosi około ośmiu godzin dziennie.

Założenia te pozwalają dojść do wniosku, że człowiek w czasie 35 dni doświadcza około miliona zdarzeń (60 × 60 × 8 × 35 = 1 008 000). Jeśli zaakceptować definicję „cudu” Littlewooda, można oczekiwać zaobserwowania średnio około jednego „cudownego” zdarzenia na każdy okres 35 dni - i niniejszym, zgodnie z tymi założeniami i rozumowaniem podobnie „cudowne” zdarzenia są w rzeczywistości dość powszechne[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Freeman Dyson, (2004), "One in a Million," a review of Debunked! ESP, Telekinesis, Other Pseudoscience. (Johns Hopkins University Press 2004) by Georges Charpak and Henri Broch... fragment (ang.)
  2. Eric W. Weisstein, Law of Truly Large Numbers, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-13] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]