Predykacja
Predykacja jest to stosunek składniowy, który zachodzi we wszystkich zdaniach (lub ich ekwiwalentach) w związku składniowym między podmiotem a orzeczeniem. Istotą predykacji czyli orzekania jest przypisanie pewnemu fragmentowi rzeczywistości określonych pewnych własności wraz z wyrażaniem postawy modalnej nadawcy[1].
Aby mówić o predykacji muszą wystąpić dwa elementy[2]:
- wskazanie na pewien wycinek rzeczywistości i powiązanie z nim pewnej własności (atrybucja).
- orzekanie przysługiwania tej własności danemu fragmentowi rzeczywistości, bądź wyrażenie hipotezy na ten temat lub też wyrażenie woli wobec tego stanu.
Przypisanie predykatu pewnemu fragmentowi świata wiąże się z tworzeniem struktury predykatowo-argumentowej.
Rodzaje predykacji :
- stwierdzająca
- pytająca
- żądająca
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 99-100.
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 100-101.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.