President Masaryk
.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
sierpień 1929 |
| Wodowanie |
19 października 1930 |
 Czechosłowacka Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
„President Masaryk” |
| Wejście do służby |
13 sierpnia 1932 |
 Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
„Bechelaren” |
| Wejście do służby |
1939 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Los okrętu |
wycofany ze służby |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
214 ton |
| Długość |
47,5 m |
| Szerokość |
6 m |
| Zanurzenie |
1,07 m |
| Napęd | |
| dwie turbiny parowe Škoda o łącznej mocy 2300 KM (1692 kW) dwa silniki wysokoprężne MWM o łącznej mocy 1800 KM (1324 kW) (od 1943 roku) | |
| Prędkość |
31 km/h (16,74 w.) |
| Uzbrojenie | |
| w roku 1939: 4 działa kal. 66 mm L/35 Škoda vz. 30 (podwójnie sprzężone w wieżach), 4 ciężkie karabiny maszynowe vz. 7/24 kal. 7,92 mm, 10 min w roku 1945: 2 działa okrętowe 88 mm, 1 działko 3,7 cm FlaK 37, 5 działek przeciwlotniczych 2 cm Flak 38 | |
| Opancerzenie | |
| 10 mm (burty), 5 mm (pokład), 8 mm (wieże) | |
| Załoga |
38 ludzi |
President Masaryk – monitor rzeczny, największy okręt istniejącej w latach 1918-1959 czechosłowackiej marynarki wojennej.
Budowa i historia[edytuj | edytuj kod]
Koncepcja powstania okręty powstała w latach dwudziestych i wzorowana była na istniejących tego typu okrętach w flotyllach rzecznych Węgier, Rumunii i Jugosławii. Projekt okrętu powstał w koncernie Škoda a budowę rozpoczęto w 1929 roku w stoczni rzecznej w Komornie. Przy budowę uczestniczyła także huta Poldi w Kladnie, gdzie wyprodukowano opancerzenie okrętu. Okręt został zwodowany 19 października 1930 roku, a budowę ukończono w sierpniu 1932 roku[1]. Wcielony wtedy został w czechosłowackiej marynarki wojennej i rozpoczął służbę na Dunaju.
Po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy, okręt został przejęty przez Niemcy, otrzymał wtedy nazwę „Bechelaren” i wszedł w skład niemieckiej flotylli rzecznej na Dunaju. Stacjonował w porcie w Linz. W 1941 roku został przebazowany do Jugosławii, gdzie pełnił służbę patrolowa i konwojował statki.
W 1943 roku powrócił do Linzu, gdzie przeszedł modernizację, przede wszystkim zmieniono system napędowy zastępując turbiny parowe, dwoma silnikami wysokoprężnymi oraz wyposażono go w działka przeciwlotnicze. Następnie pełnił służbę na dolnym Dunaju. Wziął wtedy udział w walkach z radzieckimi okrętami rzecznymi. W 1945 roku wobec braku amunicji do działa kal. 66 mm, usunięto z okrętu wieże z działami kal. 66 mm, a w to miejsce wstawiono pojedyncze działa morskie kal. 88 mm osłonięte jednie tarczami pancernymi[2].
W dniu 11 maja 1945 roku okręt został przejęty w Linzu przez wojska amerykańskie i po zdemontowaniu uzbrojenia w 1947 roku zwrócony Czechosłowacji.
Po powrocie do Czechosłowacji, okręt został poddano remontowi i ponownie uzbrojony, lecz nie został już wcielony do marynarki wojennej i w 1955 roku usunięto z niego uzbrojenie[2]. Wtedy przeholowany go do Bratysławy, gdzie służył jako magazyn. Ostatecznie 1978 roku został zezłomowany.
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- kapitan Karel Pavala (Czechosłowacja)
- Oberleutnant zur See Rolf Ciecior (III Rzesza)[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hubert i Pavala 1999 ↓, s. 25.
- ↑ a b Hubert i Pavala 1999 ↓, s. 27.
- ↑ CZK - RM - President Masaryk (1932). valka.cz. [dostęp 2004-03-20]. (cz.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Miroslav Hubert, Karel Pavala: Vojenské lodě československa 1918-1959. Praha - Děčín: ARES, 1999, s. 24-27. ISBN 80-86158-11-X. (cz.).