Przejdź do zawartości

Projektowanie uniwersalne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Projektowanie uniwersalne (ang. universal design) – filozofia projektowania produktów i otoczenia, w taki sposób by mogły być one użyte przez wszystkich ludzi, w możliwie szerokim zakresie, bez potrzeby adaptacji lub specjalnego projektowania[1].

Koncepcja została stworzona przez amerykańskiego architekta Ronalda Mace'a (1941–1998) i początkowo odnosiła się do projektowania architektonicznego. Zasady projektowania uniwersalnego mogą być także zastosowane w innych dziedzinach projektowania takich jak wzornictwo przemysłowe, czy projektowanie interfejsów komputerowych lub serwisów internetowych.

Należy dodać, że nie można oczekiwać, że produkt spełni oczekiwania i potrzeby wszystkich użytkowników, można jedynie dążyć do rozszerzenia grupy użytkowników. Projektowanie uniwersalne powinno być traktowane raczej jako kierunek i sposób myślenia, niż ścisła metoda.

Zasady projektowania uniwersalnego

[edytuj | edytuj kod]
  1. Identyczne zastosowanie (Equitable use)
  2. Elastyczność użycia (Flexibility in use)
  3. Prosta i intuicyjna obsługa (Simple and intuitive)
  4. Zauważalna informacja (Perceptible information)
  5. Tolerancja dla błędów (Tolerance for error)
  6. Niski poziom wysiłku fizycznego (Low physical effort)
  7. Wymiary i przestrzeń dla podejścia i użycia (Size and space for approach and use)

(z Center for Universal Design)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Universal design [online].