Protodasycerus

Protodasycerus
Yamamoto, 2016
Okres istnienia: cenoman PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 100.5/93.9 100.5/93.9
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	kusakokształtne
Nadrodzina	Staphylinoidea
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	Dasycerinae
Rodzaj	Protodasycerus
Typ nomenklatoryczny
Protodasycerus aenigmaticus Yamamoto, 2016

Protodasycerus – wymarły rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, Protodasycerus aenigmaticus. Żył w kredzie na terenie współczesnej Mjanmy.

Taksonomia

Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2016 roku przez Shuheia Yamamoto na łamach „Cretaceous Research”. Opisu dokonano na podstawie inkluzji w bursztynie birmańskim, odnalezionej w dolinie Hukawng, w okolicy Noije Bum w gminie Tanai i dystrykcie Myitkyina na terenie birmańskiego stanu Kaczin. Skamieniałość datowana jest na wczesny cenoman. Nazwa rodzajowa to połączenie greckiego „protos” i nazwy Dasycerus, natomiast epitet gatunkowy oznacza po łacinie „zagadkowy”.

Morfologia

Chrząszcz o podługowato-owalnym, zwartym ciele długości 1,1 mm, ubarwionym czarniawobrązowo z brązowymi narządami gębowymi i odnóżami. Prawie tak szeroka jak długa, prognatyczna głowa miała obręczowato przewężoną szyję, dwie bruzdki i dwa dołki na ciemieniu, rozpłaszczoną część przedoczną, duże, półkuliste, silnie wyłupiaste oczy złożone, niskie wzgórki czułkowe i nadskroniowe, głaszczki szczękowe o dość zaostrzonym i dłuższym od poprzedniego członie wierzchołkowym oraz długie i bardzo cienkie czułki zbudowane z 11 członów, z których trzy ostatnie formowały luźną buławkę; pozbawiona była przyoczek i bruzd czułkowych. Lekko poprzeczne, nieco szersze od głowy przedplecze miało szerokie guzy, dwie pary wcisków pośrodku, wypukłą krawędź przednią, najpierw ukośne, a w tylnych ⅔ rozszerzone krawędzie boczne oraz dwufalistą krawędź tylną. Niewielka tarczka była prawie trójkątna, tak szeroka jak długa. Podługowato-owalne pokrywy miały grubo ząbkowane brzegi, ukośnie ścięte krawędzie tylne i nakrywały odwłok po środek piątego tergitu. Na każdej znajdowało się 10 pełnych rzędów punktów, brak zaś było guzów czy żeberek. Tylne skrzydła były w pełni wykształcone. Zapiersie było lekko poprzeczne, trapezowate. Przednie biodra były poprzeczne stykały się ze sobą, środkowe były wąsko odseparowane, a tylne małe i stykały się ze sobą. Długie i bardzo cienkie odnóża miały maczugowate uda oraz trójczłonowe stopy o niezmodyfikowanych pazurkach. Na spodzie szerokiego odwłoka widocznych było sześć sternitów.