Przestrzeń Reinkego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przestrzeń Reinkego – w anatomii człowieka zamknięta, szczelinowata przestrzeń w obrębie krtani, pod nabłonkiem fałdu głosowego[1][2]. Jej zawartość ma konsystencję żelu tworzonego przez glikoproteiny i proteoglikany, nie zawierającego włókien kolagenowych[3], gruczołów ani naczyń chłonnych[1][2]. Nie sięga do spoidła przedniego ani do tylnego odcinka fałdu głosowego[3]. Ma znaczenie kliniczne w obrzęku Reinkego[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Walter Becker, Hans Heinz Naumann, Carl Rudolf Pfaltz: Choroby uszu, nosa i gardła. Warszawa: Bel Corp, 1999, s. 392. ISBN 83-902245-3-4.
  2. a b c Tomasz Kręcicki, Maria Zalesska-Kręcicka, Robert Niewęgłowski: Atlas endoskopii krtani. Warszawa: Blackhorse, 2003, s. 112. ISBN 89-919704-3-4.
  3. a b Bożena Wiskirska-Woźnica, Anna Domeradzka-Kołodziej, Zaburzenia głosu i mowy, [w:] Kazimierz Niemczyk i inni red., Otorynolaryngologia kliniczna. Tom 2., Warszawa: Medipage, 2015, s. 667, ISBN 978-83-64737-25-1.