Pstrogłów żółtogardły
| Psilopogon haemacephalus[1] | |||
| (Statius Müller, 1776) | |||
_in_Kolkata_I_IMG_7583.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pstrogłów żółtogardły | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Pstrogłów żółtogardły[4] (Psilopogon haemacephalus) – gatunek małego ptaka z podrodziny pstrogłowów (Megalaiminae) w rodzinie tukanowatych (Ramphastidae). Występuje w południowej i południowo-wschodniej Azji. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono dziewięć podgatunków P. haemacephalus[5][6]:
- P. haemacephalus indicus (Latham, 1790) – północno-wschodni Pakistan, Indie i Sri Lanka do południowych Chin, Wietnamu i południowej Malezji
- P. haemacephalus delicus (Parrot, 1907) – Sumatra
- P. haemacephalus roseus (Dumont, 1816) – Jawa i Bali
- P. haemacephalus haemacephalus (Statius Müller, 1776) – podgatunek nominatywny, Luzon i Mindoro (północne Filipiny)
- P. haemacephalus celestinoi (Gilliard, 1949) – Samar, Leyte, Catanduanes i Biliran (środkowe Filipiny)
- P. haemacephalus mindanensis (Rand, 1948) – Mindanao (południowe Filipiny)
- P. haemacephalus intermedius (Shelley, 1891) – Guimaras, Negros, Panay (środkowe Filipiny)
- P. haemacephalus cebuensis (Dziadosz & Parkes, 1984) – Cebu (środkowe Filipiny)
- P. haemacephalus homochroa (Dziadosz & Parkes, 1984) – Tablas, Romblon, Masbate (środkowe Filipiny)
Proponowane podgatunki confusa i lutea, opisane z Półwyspu Indyjskiego, zostały zsynonimizowane z podgatunkiem indica[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała: 15–17 cm. Masa ciała: 30–55 g. Zależnie od podgatunku, głowa czerwona z czarnymi pasami lub żółta z czarnymi pasami i czerwonym czołem. U wszystkich grzbiet zielony, brzuch jasny, ciemno prążkowany.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Pożywienie
Żeruje na owocach różnej wielkości, od fig po mango. W locie łapie duże owady.
-_Juvenile_at_nest_in_Kolkata_I_IMG_8293.jpg)
- Lęgi
Okres lęgowy długi, możliwe, że wyprowadza dwa lęgi. Składa 3 jaja, inkubacja trwa ok. 14 dni, wysiadują i samiec, i samica. Oboje rodzice opiekują się młodymi.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pstrogłowa żółtogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako szeroko rozpowszechniony i pospolity. Trend liczebności populacji jest wzrostowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Megalaima haemacephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-03-19] (ang.).
- ↑ a b Coppersmith Barbet (Megalaima haemacephala). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)].
- ↑ a b Psilopogon haemacephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Megalaiminae Blyth, 1852 - pstrogłowy (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].
- ↑ D. Lepage: Pstrogłów zóltogardly (Megalaima haemacephalus) (Statius Müller, 1776). Avibase. [dostęp 2019-12-10].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Jacamars, puffbirds, toucans, barbets, honeyguides. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, Phil Benstead: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 320. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).