Rękawice ochronne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Laboratoryjne rękawice chroniące przed zimnem wykorzystywane w Instytucie Molekularnej Biologii Komórki i Genetyki Maxa Plancka

Rękawice ochronne – element odzieży ochronnej służący do ochrony dłoni, lub dłoni i nadgarstków przed niepożądanym, lub szkodliwym dla zdrowia oddziaływaniem czynników zewnętrznych.

Podstawową normą obowiązującą dla wszystkich rękawic ochronnych jest norma zharmonizowana PN-EN 420+A1:2010 Rękawice ochronne – Wymagania ogólne i metody badań określająca podstawowe wymagania i stosowne procedury badania odnoszące się do projektowania i konstrukcji rękawic, odporności użytych materiałów na przenikanie wody, nieszkodliwości, wygody użytkowania, znakowania oraz informacji dołączanych przez producenta do wszystkich wyprodukowanych przez niego rękawic ochronnych.

Rozmiary rękawic roboczych[edytuj | edytuj kod]

Rozmiary rękawic zostały znormalizowane przez PN-EN 420+A1:2010 Rękawice ochronne – Wymagania ogólne i metody badań. Norma ta jest często stosowana również w oznakowaniu rozmiarów zwykłych rękawiczek.

Rozmiar rękawicy Obwód dłoni
[mm]
Długość dłoni
[mm]
Minimalna długość rękawicy
[mm]
6 152 160 220
7 178 171 230
8 203 182 240
9 229 192 250
10 254 204 270
11 279 215 280

Rękawice chroniące przed gorącymi czynnikami termicznymi[edytuj | edytuj kod]

Stosowane są przy pracach w których występuje narażenie rąk na działanie gorąca i/lub ognia. Wymagania i metody badania dla tej grupy rękawic określa norma zharmonizowana PN-EN 407:2007 Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi (gorąco i/lub ogień). Rękawice tego typu są oznaczone są odpowiednim znakiem graficznym, oraz sześcioma liczbami (z zakresu od 1 do 4) określającymi poziomy skuteczności ochrony poszczególnych parametrów odpowiadają zagrożeniom podczas przewidywanego przez producenta zakresu użytkowania rękawic. Liczby te podawane są w ściśle określonej kolejności:

  • zachowanie się podczas palenia (od 1 do 4);
  • odporność na ciepło kontaktowe (od 1 do 4);
  • odporność na ciepło konwekcyjne (od 1 do 4);
  • odporność na ciepło promieniowania (od 1 do 4);
  • odporność na drobne rozpryski stopionego metalu (od 1 do 4);
  • odporność na duże ilości stopionego metalu (od 1 do 4).

W przypadku zastosowania do badania odporności innych metali niż żelazo producent powinien poinformować o tym w dokumentacji dostarczonej wraz z wyrobem.

Test Opis Poziom skuteczności
1 2 3 4
Palenie Czas dalszego palenia [s]
Czas dalszego żarzenia [s]
≤ 20
≤ 10
≤ 120
≤ 3
≤ 25
≤ 2
≤ 5
Ciepło
kontaktowe
Temperatura kontaktu Tc [ºC]
Czas progowy tt [s]
100
≥ 15
250
≥ 15
350
≥ 15
500
≥ 15
Ciepło
konwekcyjne
wskaźnik przenoszenia ciepła HTI [s] ≥ 4 ≥ 4 ≥ 4 ≥ 4
Ciepło
promieniowania
transmisja cieplna [s] ≥ 7 ≥ 20 ≥ 50 ≥ 95
drobne rozpryski
stopionego metalu
do uzyskania temperatury 40° [g] ≥ 10 ≥ 15 ≥ 25 ≥ 35
duże ilości

stopionego metalu

do uzyskania temp. powodującej
powierzchowne oparzenie [g]
≥ 30 ≥ 60 ≥ 120 ≥ 200

Rękawice chroniące przed mikroklimatem zimnym[edytuj | edytuj kod]

Stosowane są przy pracach wykonywanych z mikroklimacie zimnym, w którym występuje narażenie rąk na wychłodzenie lub odmrożenia. Wymagania i metody badania dla tej grupy rękawic określa norma zharmonizowana PN-EN 511:2006(U) Rękawice chroniące przed zimnem. Kolejne liczby oznaczają:

  • odporność na zimno konwektywne – określa izolację cieplną ITR [m2K/W] (od 1 do 4)
  • odporność na zimno poprzez kontakt – określa opór cieplny R [m2K/W] (od 1 do 4)
  • nieprzemakalność – (od 0 do 1)
Test Poziom skuteczności
0 1 2 3 4
Izolacja cieplna ITR [m2K/W] 0,10 ≤ ITR < 0,15 0,15 ≤ ITR < 0,22 0,22 ≤ ITR < 0,30 0,30 ≤ ITR
Opór cieplny R [m2K/W] 0,025 ≤ R < 0,050 0,050 ≤ R < 0,100 0,100 ≤ R < 0,150 0,150 ≤ R
Nieprzemakalność NIE TAK

Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi[edytuj | edytuj kod]

Odporność mechaniczną wszelkiego rodzaju rękawic ochronnych określa norma PN-EN 388:2006 Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi. Zawarto w niej wymagania, metody badania, znakowania oraz dostarczane informacje dla rękawic chroniących przed zagrożeniami mechanicznymi takimi jak ścieranie, przecięcie ostrzem, rozdzieranie i przekłucie. Rozszerzono metody badania na ochrony ramion, stanowiące osobne elementy rękawicy lub ubrania. Określa ona cztery parametry wytrzymałości:

  • odporność na ścieranie: określa liczbę cykli niezbędnych do uszkodzenia próbki przy stałej prędkości (od 0 do 4);
  • odporność na rozcięcie ostrym narzędziem: określa liczbę cykli niezbędnych do przecięcia próbki przy stałej prędkości (od 0 do 5);
  • odporność na rozerwanie: określa (w niutonach) maksymalną siłę niezbędną do rozdarcia próbki. (od 0 do 4);
  • odporność na przekłucie: określa (w niutonach) siłę niezbędną do przebicia próbki znormalizowanym przebijakiem. (od 0 do 4)
Test Poziom skuteczności
0 1 2 3 4 5
Odporność na ścieranie [cykle] <100 100 500 2000 8000
Odporność na przecięcie [współczynnik] <1,2 1,2 2,5 5,0 10,0 20,0
Odporność na rozdzieranie [N] <10 10 25 50 75
Odporność na przebicie [N] <20 20 60 100 150

Rękawice chroniące przed czynnikami chemicznymi[edytuj | edytuj kod]

Metodę badania odporności na przesiąkanie rękawic zabezpieczających przed czynnikami chemicznymi reguluje norma PN-EN 374-2:2005. Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że badanie to prowadzone jest w sposób syntetyczny w warunkach odmiennych od tych występujących w czasie normalnej pracy. Dlatego zaleca się wykorzystywanie wyników badań, wyłącznie do porównywania tworzyw jako grupę kategorii wytrzymałościowej przez określony czas oddziaływania.

Rękawice chroniące przed ryzykiem mikroorganicznym[edytuj | edytuj kod]

Metodę badania odporności na przepuszczanie rękawic ochronnych zabezpieczających przed mikroorganizmami reguluje norma PN-EN374-3:2005. Przyjmuje się, że dopóki rękawice odporne są na przepuszczanie, badane według tej części normy EN374-2, tworzą skuteczną barierę przeciw zagrożeniom mikrobiologicznym.