RIM-162 Evolved Sea Sparrow
| Informacje podstawowe | |
| Inne nazwy |
ESSM |
|---|---|
| Rodzaj systemu |
przeciwrakietowy, przeciwlotniczy klasy woda-powietrze |
| Zwalczane cele |
• rakietowe pociski przeciwokrętowe |
| Warstwa obrony |
terminalna |
| Platforma systemu |
System okrętowy |
| Państwo | |
| Producent | |
| Wejście do służby | |
| Status systemu |
aktywny |
| Pociski | |
| Pociski |
ESSM |
| Rodzaje głowic |
wybuchowo fragmentująca |
| Zasięg |
50+ km (27+ Mm) |
| System | |
| Wyrzutnia |
• Mk.48 Vertical Launching System |
| Radary | |
| Nazwa / model | |
| Użytkownicy | |
| US Navy, Dania, Holandia, Niemcy, Norwegia, Kanada, Nowa Zelandia, Grecja, Japonia, Hiszpania, Turcja. | |
RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile (ESSM) – pocisk rakietowy krótkiego zasięgu służący obronie bezpośredniej nawodnych jednostek pływających. System zapewnia obronę przeciwko rakietowym pociskom przeciwokrętowym, w tym zwłaszcza pociskom manewrującym (Antiship Cruise Missiles – ASCM), a także wzmacnia system obrony przeciwlotniczej okrętu. Pocisk klasy woda-powietrze.
Geneza
[edytuj | edytuj kod]Początki koncepcji systemu sięgają roku 1982, gdy Raytheon oraz Hughes Missile pracowały nad koncepcją następcy RIM-7 Sea Sparrow. W 1995 roku firma Hughes została ogłoszona zwycięzcą rywalizacji o kontrakt w programie ESSM i wraz z Raytheonem stworzyła zespół którego zadaniem miał być rozwój nowego systemu. Po przejęciu przez Raytheona komponentu rakietowego koncernu Hughes, Raytheon został podmiotem prowadzącym w programie ESSM.
Pocisk
[edytuj | edytuj kod]Pocisk systemu RIM-162 bazuje na wersji RIM-7P, jest jednakże całkowicie nowym pociskiem w niemalże wszelkich aspektach. Wyposażony w prowadnice zamiast skrzydeł i płetw ogonowych oraz w system zmiennego wektorowania ciągu, co umożliwia mu manewrowanie z przeciążeniami 50G na pełnym dystansie. ESSM posiada także całkowicie nowy silnik startowy o większej średnicy (24,4 cm) napędzany stałym paliwem, nowego autopilota oraz nową głowicę odłamkową. Efektywny zasięg jest znacząco większy niż w systemie RIM-7P, co czyni z niego niemalże pocisk krótkiego-średniego zasięgu.
Testy systemu w locie rozpoczęły się we wrześniu 1998 roku, obejmowały przechwytywanie celów powietrznych i rakietowych. OPEVAL (Operation Evaluation) został z sukcesem zakończony we wrześniu 2003 roku, zaś w styczniu 2004 rozpoczęto produkcję. Pierwsze egzemplarze trafiły na pokłady okrętów US Navy w lutym tego samego roku.
W aktualnej produkcji lub planach są cztery wersje systemu:
- RIM-162A przeznaczona dla startu z wyrzutni Mk 41 VLS okrętów wyposażonych w system AEGIS, z czterema pociskami na jedną celę wyrzutni;
- RIM-162B do użytku na okrętach z wyrzutnią Mk 41 VLS bez systemu AEGIS, nie wyposażona w łączność w zakresie fal S (Aegis S-band uplink);
- RIM-162C – pochodna RIM-162B dla okrętów z wyrzutniami Mk 48 VLS;
- RIM-162D – pochodna RIM-162B dla okrętów z wyrzutniami MK 29 box-launcher.
Specyfikacja
[edytuj | edytuj kod]| Długość | 3,66 m |
|---|---|
| Średnica | 0,254 m |
| Waga | 280 kg |
| Prędkość | 4+ Ma |
| Zasięg | 50+ km (27+ Mm) |
| Napęd | MK 143 MOD 0 na paliwo stałe |
| Głowica | 39 kg, odłamkowa |
Użytkownicy
[edytuj | edytuj kod]Członkowie konsorcjum ESSM[1]:
Australia
Belgia
Kanada
Dania
Niemcy
Grecja
Holandia
Norwegia
Portugalia
Hiszpania
Turcja
Stany Zjednoczone
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ US Navy, The US Navy -- Fact File: Evolved Seasparrow Missile (ESSM) (RIM 162D) [online] [dostęp 2020-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Friedman: „World Naval Weapons Systems, 1997/98”, Naval Institute Press, 1997
- Hajime Ozu: „Missile 2000 – Reference Guide to World Missile Systems”, Shinkigensha, 2000