Readmisja (prawo)
Readmisja (łac. re - powtórnie, admissio - przyjmowanie) jest terminem prawa międzynarodowego zwyczajowego[1], które umożliwia odsyłanie migrantów, którzy nielegalnie przekroczyli granice, do państwa z którego przybyli.
Readmisja jest możliwa na podstawie umów międzynarodowych zarówno dwu- jak i wielostronnych. Polska podpisała umowy o readmisji m.in. z Niemcami, Czechami, Słowacją, Ukrainą, Białorusią (1993), Grecją (1995) oraz Słowenią (1996)[2]. Unia Europejska podpisała kilkanaście umów o readmisji[1] zarówno z krajami graniczącymi, jak i odległymi.
Readmisja uproszczona[edytuj | edytuj kod]
Readmisja uproszczona polega na przyjęciu z powrotem bez uprzedniego złożenia wniosku strony umowy, obywatela państwa trzeciego lub osoby nie posiadającej obywatelstwa żadnego z państw, która nielegalnie przekroczyła wspólną granicę, jeżeli od chwili nielegalnego przekroczenia granicy państwowej nie upłynęło 48 godzin[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b EUR-Lex - l14163 - EN - EUR-Lex [online], eur-lex.europa.eu [dostęp 2023-07-12] (ang.).
- ↑ Co, Co to jest Readmisja [online], Co znaczy [dostęp 2023-07-12] (pol.).
- ↑ Zakaz wjazdu i readmisja. Polityka Polski w zakresie zakazu wjazdu oraz wykorzystywanie umów o readmisji z państwami trzecimi., Krajowy Punkt Kontaktowy Europejskiej Sieci Migracyjnej w Polsce, s. 60, ISBN 978-83-64955-01-3 [dostęp 2023-10-07] (pol.).