Przejdź do zawartości

Rebazacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rebazacja (płyty protezy) – wymiana całego tworzywa, z którego wykonana jest proteza zębowa, z zachowaniem łuku zębowego[1].

Wskazania

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie bardzo rzadko wykonywana z powodu niskich kosztów produkcji nowej protezy zębowej. Mimo wszystko, technika ta jest wskazana w sytuacjach gdy:

  • stara proteza pacjenta została wykonana z użyciem drogich zębów porcelanowych, wypalanych na indywidualne zlecenie pacjenta,
  • proteza posiada dużą porowatość,
  • z uwagi na nieestetyczny wygląd niedawno wykonanej protezy, wynikający z wadliwej pielęgnacji lub nieprzestrzegania higieny.

Przeciwwskazania

[edytuj | edytuj kod]
  • w zębach ze starej protezy występują uszkodzenia, pęknięcia lub są one starte,
  • występuje gorsza zdolność adaptacji u pacjenta.

Największą zaletą rebazacji jest możliwość ponownego użycia indywidualnie wypalonych na zlecenie pacjenta zębów porcelanowych oraz duża oszczędność czasu w porównaniu do wykonania protezy od podstaw. Wadą tego procesu jest trwałe zniszczenie starej płyty protezy, co przy słabszej adaptacji pacjenta nie pozwala mu na powrót do starej protezy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. F. Muller, L. Hupfauf, Powielanie i rebazacja, przeł. D. Nowakowska [w:] B. Płonka (red.), Protetyka stomatologiczna. Protezy całkowite., Wrocław 1994, s. 262.