Reelina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schematyczna budowa reeliny

Reelina (relina) – białko występujące głównie w mózgu, ale również w szpiku kostnym, krwi i innych narządach i tkankach ciała. Odkryta w latach 50. XX wieku. Uczestniczy w regulacji procesów migracji i umiejscowienia neuronów w rozwijającym się mózgu. W mózgu dorosłym moduluje plastyczność synaptyczną poprzez indukcję i utrzymanie długotrwałego wzmocnienia synaptycznego[1]. Stymuluje też rozwój dendrytów[2] i reguluje ciągłą migrację neuroblastów powstających w procesie neurogenezy u osób dorosłych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. EJ. Weeber, U. Beffert, C. Jones, JM. Christian i inni. Reelin and ApoE receptors cooperate to enhance hippocampal synaptic plasticity and learning.. „J Biol Chem”. 277 (42), s. 39944-52, 2002. DOI: 10.1074/jbc.M205147200. PMID: 12167620. 
  2. S. Niu, A. Renfro, CC. Quattrocchi, M. Sheldon i inni. Reelin promotes hippocampal dendrite development through the VLDLR/ApoER2-Dab1 pathway.. „Neuron”. 41 (1), s. 71-84, 2004. PMID: 14715136.