Rejon sołowiecki
Rejon sołowiecki (ros. Соловецкий район) – rejon w północnej Rosji, w obwodzie archangielskim.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rejon leży w północno-wschodniej Europie, w północno-zachodniej części obwodu archangielskiego, na położonych na Morzu Białym Wyspach Sołowieckich.
Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]
Rejon ma powierzchnię 347 km². Teren ten stanowi równina, której znaczną część pokrywa tajga, złożona głównie z lasów świerkowych, w mniejszym stopniu – sosnowych, z niewielką domieszką innych gatunków: jodły, modrzewia i drzew liściastych (głównie brzozy).
Na obszarze rejonu znajdują się liczne strumienie, a także bagna i torfowiska.
Ludność[edytuj | edytuj kod]
W rejonie zamieszkuje 968 osób (dane spisowe z 2002 r.); liczba ta szybko spada w wyniku niskiego przyrostu naturalnego i dużej emigracji zarobkowej do dużych miast, zwłaszcza Moskwy. W 1989 r. populacja rejonu wynosiła 1317 mieszkańców.
Ponieważ wyjeżdżają głównie ludzie młodzi, średnia wieku mieszkańców rejonu jest wysoka.
Niemal całą populację rejonu stanowią Rosjanie. Większość ludności wyznaje prawosławie, istnieje także spora liczba niewierzących.
Stolica[edytuj | edytuj kod]
Ośrodkiem administracyjnym rejonu jest wieś Sołowieckij.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka rejonu, po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.
Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu jest hodowla, a także zajęcia tradycyjne – myślistwo i rybołówstwo.
Klimat[edytuj | edytuj kod]
W rejonie panuje klimat umiarkowany chłodny, o charakterze kontynentalnym, w znacznym stopniu łagodzony wpływem Morza Białego. Zima jest długa i chłodna, lato – krótkie i chłodne. W rejonie notuje się dość wysoki poziom opadów, głównie w postaci deszczu, którego największe nasilenie przypada na sierpień.