Rejon tetyjowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon tetyjowski
Тетіївський район
Rejon
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 kijowski

Siedziba

Tetyjów

Powierzchnia

756 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


31 622[1]

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Rejon tetyjowski (ukr. Тетіївський район) – była jednostka administracyjna w składzie obwodu kijowskiego Ukrainy istniejąca do 17 lipca 2020 roku[2].

Powstał w 1923. Miał powierzchnię 756 km² i liczył w 2018 roku około 31 tysięcy mieszkańców. Siedzibą władz rejonu był Tetyjów.

W skład rejonu wchodziła 1 miejska rada oraz 22 silskie rady, obejmując 32 wsie.

Miejscowości rejonu[edytuj | edytuj kod]

  • Burkowce[3] (Бурківці)
  • Chmielówka[4] (Хмелівка)
  • Czerepin[5] (Черепин)
  • Czerepinka[6] (ukr. Czerepynka - Черепинка)
  • Denhofówka[7] (ukr. Denychiwka) (Денихівка)
  • Dąbrówka[8] (Дібрівка)
  • Dubyna (Дубина)
  • Hałajki[9] (Hałajky - Галайки)
  • Hałajki (Голодьки)
  • Horoszków[10] (Горошків)
  • Hryhorówka (Григорівка)
  • Kasperówka[11] (Кашперівка)
  • Kluki[12] (Клюки)
  • Koszów[13] (Кошів)
  • Ladzka Słoboda[14] (Stepowe)
  • Mołoczne[15] (Молочне)
  • Michajłówka[16] (Михайлівка)
  • Nenadycha[17] (Ненадиха)
  • Odajpil[18] (Одайпіль)
  • Persze Trawnia[19] (Перше Травня)
  • Pjatyhory[20] (П'ятигори)
  • Pohreby[21] (Погреби)
  • Rideńke[22] (Ріденьке)
  • Rosiszki[23] (Росішки)
  • Skibińce[24] (Скибинці)
  • Sofipol[25] (Софіпіль)
  • Stadnica[26] (Стадниця)
  • Tajnica[27] (Тайниця)
  • Tarasówka (Тарасівка)
  • Teleżyńce[28] (Теліжинці)
  • Tetyjów (Тетіїв)
  • Wysokie[29] (Високе)
  • Zwieniacza[30] (Дзвеняче)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність населення (за оцінкою) на 1 червня 2018 року // Головне управління статистики у Київській області
  2. Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року [online] [dostęp 2021-07-15] (ukr.).
  3. Burkowce, wś, pow. taraszczański, o 6 wiorst od Tetyjowa, nad niewielką rzeczką wpadającą do Rośki, (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 475.
  4. Chmielówka (2), pow. lipowiecki, na pograniczu pow. taraszczańskiego, gmina Łukaszówka, (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 308.
  5. Czerepin (1) nad rz. Mołochą, o 8 w. od m. Tetijowa, (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 801.
  6. Czerepinka, wś nad Kościanką (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 364.
  7. Denhofówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 957.
  8. Dąbrówka (12), pow. taraszczański, (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 936.
  9. Hałajki, parafia rzymsko-katolicka w Piatyhorcach, (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 20.
  10. Horoszków nad Mołoczną, o 2 w. od Tajnicy, o 8 w. od Piatyhor (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 153.
  11. Kaszperówka, nad Rośką, o 5 w. poniżej Tetyjowa, o 25 w. od Bosychbród (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 902.
  12. Kluki nad strugą Postawem, należały do jenerała Malczewskiego, (...) są tu kurhany, jest dawne zamczysko (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 168.
  13. Koszów, na prawym brzegu Rosi, wprost Mormolijówki (...) w pobliżu kurhany gdzie Mazepa nakazał śmiercią Koczubeja i Iskrę, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 486.
  14. Ladzka Słoboda, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 63.
  15. Mołoczna, zwana też Mołocha al. Minkowica (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 646.
  16. Michajłówka Zachodnia, część wsi Zwieniacza (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 291.
  17. Artykuł Edwarda Rulikowskiego, Nenadycha, wś. nad dopł. Mołoczny (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 952., dawna własność E. Iwanowskiego
  18. Odajpol, (...), część miasteczka Piatyhory, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 400.
  19. W roku 2001 zamieszkiwane przez jedną osobę.
  20. Piatyhory, też ''Pustynne'' lub ''Przedpustynne'', (...) kościół katolicki p. wezw. Wincentego z Ferrary, (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 61.
  21. Pohreby (...) o 5 w. od Kaszperówki, (...) należała do klucza tetyjowskiego (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 521., dwór rodziny Świejkowskich z końca XIX w.
  22. Polskie nazwy na podst. Tetyjów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 323.
  23. Rośka (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 756.
  24. Skibińce (4), przy ujściu Rośki do Rosi (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 669.
  25. Sofipol, gm. Strzyżawka (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 669.
  26. Stadnica, u źródeł rzeki Postawy (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 173., dwór wybudowany w połowie XIX w. w stylu klasycystycznym przez Wincentego Rogozińskiego, obiekt z wieżą, portykiem i kolumnami, obok wozownia ze stajnią, dom służących, ujeżdżalnia
  27. Tajnica nad Mołoczną (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 145.
  28. Teleżyńce (2), wś. nad Rośką (...), przed 1832 należała do Piotra Kopczyńskiego, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 284.
  29. Wysokie (3), (...) kaplicę katolicką wzniósł Ignacy Zwierzchowski (...), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 133.
  30. Zwieniacza nad brzegiem Rośki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 682.