Rentgenometr DP-3
Rentgenometr DP-3 – radziecki pokładowy przyrząd dozymetryczny, używany między innymi w ludowym Wojsku Polskim, przeznaczony do rozpoznawania skażeń promieniotwórczych.
Charakterystyka przyrządu[edytuj | edytuj kod]
Rentgenometr DP-3 był pokładowym przyrządem dozymetrycznym montowanym w wozach bojowych i śmigłowcach[1]. Produkowany był przez Zakłady „Polon” w Bydgoszczy. Znajdował się między innymi na wyposażeniu samochodów rozpoznawania skażeń BRDM-2rs[2] i GAZ-69rs[3]. Rentgenometry DP-3 zastąpione zostały z czasem przez rentgenometry sygnalizacyjne DPS-68 konstrukcji polskiej[4].
- Dane taktyczno-techniczne[1]
- zakres:
- pierwszy – 0,1 do 1 R/h,
- drugi – 1 do 10 R/h,
- trzeci – 10 do 100 R/h
- czwarty – 50 do 500 R/h
- warunki pracy:
- wilgotność względna – do 98%,
- temperatura – od -40 do +50 °C.
- zasilanie – sieć pokładowa lub akumulator
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nowak 2001 ↓, s. 91.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 136.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 85.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 145.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.