René Bonino
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1930 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 sierpnia 2016 | |||||||||
| Wzrost |
176 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
René Joseph Bonino (ur. 14 stycznia 1930 w Saulieu, zm. 18 sierpnia 2016 w Autun[1][2][3]) – francuski lekkoatleta specjalizujący się w krótkich biegach sprinterskich, dwukrotny uczestnik letnich igrzysk olimpijskich.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy start na igrzyskach olimpijskich zanotował w Helsinkach w 1952. W biegu na 100 metrów odpadł w eliminacjach, natomiast wspólnie z Alainem Porthaultem, Étienne'em Ballym oraz Yves’em Camusem awansował do finału biegu sztafetowego 4 × 100 metrów, w którym reprezentacja Francji zajęła 5. miejsce[1].
Zdobył tytuł wicemistrzowski w biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie, przegrywając jedynie z Heinzem Füttererem z RFN, a wyprzedzając Brytyjczyka George’a Elisa, a sztafeta 4 × 100 metrów z jego udziałem odpadła w eliminacjach[4]. Zajął 4. miejsce w biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1955 w Barcelonie[5]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i półfinale sztafety 4 × 100 metrów[1].
Był mistrzem Francji w biegu na 100 metrów w 1951, 1952 i 1954, wicemistrzem na tym dystansie w 1953 i 1956 oraz brązowym medalistą w 1955[6].
24 sierpnia 1952 w Colombes wyrównał rekord Francji w biegu na 100 metrów czasem 10,5 s. Był to również najlepszy wynik w jego karierze. Dwukrotnie poprawiał rekord swego kraju w sztafecie 4 × 100 metrów do czasu 40,7 s, uzyskanego 13 października 1956 we Florencji[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c René Bonino [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Masculins A et B [online], cdm.athle.com, 14 marca 2021, s. 25 [dostęp 2021-05-19] (fr.).
- ↑ RENE BONINO [online], Fédération Française d'Athlétisme [dostęp 2020-02-18] (fr.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 502–503, 506 [dostęp 2020-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 1 lipca 2018, s. 1 [dostęp 2020-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 163, 167, 179, 187, 194, 201 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 14 i 188. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).