Richard Arno Sehmisch

Richard Arno Sehmisch
	SS-Hauptsturmführer
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1905 ; Drezno
Data i miejsce śmierci	1990 ; Neuss
	Przebieg służby
Lata służby	1934–1945
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	komendant policji granicznej Gestapo w Zakopanem

Richard Arno Sehmisch (ur. 11 marca 1905 w Dreźnie, zm. 1990 w Neuss) – zbrodniarz hitlerowski, SS-Hauptsturmführer, komendant policji granicznej (Grenzpolizeikommissariat) Gestapo w Zakopanem.

Życiorys

Richard Arno Sehmisch był synem Franza Richarda Sehmischa i Alby z domu Nacke. Po ukończeniu szkoły policyjnej w Miśni w 1925 roku i zdaniu egzaminu policyjnego w 1928 r. służył w policji. Od 1 grudnia 1933 r. do 31 grudnia 1935 pracował w pułku policji państwowej awansowany w 1932 r. do stopnia nadwahmistrza. W 1934 r. dostał się do szkoły gestapo w Dreźnie a następnie pracował jako nadasystent kryminalny w dowództwie gestapo. Przyjęty został do NSDAP od 1 marca 1937 roku. Wstąpił do SS w 1942 roku (nr identyfikacyjny w SS: 353 259) i awansował do stopnia SS-Hauptsturmführer rozkazem z 9 listopada 1944.

19 sierpnia 1939 r. został odkomenderowany do poufnej misji dowodzonej przez Roberta Weißmanna. Po wybuchu wojny przydzielony został do placówki policji bezpieczeństwa (Aussendienstelle der Sicherheitspolizei) w Zakopanem. Od listopada 1940 roku do początku 1942 roku prowadził placówkę składającą się 7-8 funkcjonariuszy w Szczawnicy. W lipcu 1943 r. został mianowany komendantem placówki gestapo w Zakopanem jako następca Roberta Weißmanna. Ze względu na okrutne tortury stosowane w czasie przesłuchań siedziba gestapo była nazwana Katownią Podhala. Jako komendant placówki gestapo odpowiedzialny jest za śmierć kilkudziesięciu więźniów w Palace oraz kilkuset wywiezionych z Palace do Oświęcimia i innych obozów koncentracyjnych. W październiku 1944 r. Sehmisch przeniesiony został na stanowisko komisarza obwodu celnego granicznej ochrony celnej (Zollgrenzchutz) w Zakopanem. Dowodził potem kompanią grenadierów w 567 pułku. Ranny przebywał w szpitalu w Saksonii, a po klęsce Rzeszy przedostał się do krewnych w Norymberdze. Pod przybranym nazwiskiem Otto Schmidt ukrywał się do 1950 r., by uniknąć odpowiedzialności za zbrodnie wojenne. Powrócił do swego nazwiska by uzyskać prawa do emerytury, którą uzyskał w wysokości 4000 marek^[1]^[2].

Sehmisch był żonaty z Heleną z domu Wenus (miał z nią dwóch synów). Po śmierci pierwszej żony w roku 1956 ponownie ożenił się z Liselottą z domu Ohligher (małżeństwo to było bezdzietne)^[1].

Za swoje zbrodnie wojenne w 1965 roku został skazany na 4,5 roku więzienia przez sąd we Fryburgu Bryzgowijskim^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Alfons Filar, Michał Leyko: Palace Katownia Podhala – Tajemnice Lochów Gestapowskiej Placówki w Zakopanem. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
↑ Michał Rapta, Wojciech Tupta, Grzegorz Moskal: Mroczne sekrety willi Tereska. Wyd. II. Wadowice: Drukarnia i Wydawnictwo Grafikon, 2009. ISBN 978-83-60817-3309.
↑ JUSTIZ UND NS-VERBRECHEN Nazi Crimes on Trial in West Germany Wyrok na Richarda Arno Sehmischa wydany przez sąd we Freiburgu w 1965 roku

[Filar-1] Alfons Filar, Michał Leyko: Palace Katownia Podhala – Tajemnice Lochów Gestapowskiej Placówki w Zakopanem. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.

[tereska-2] Michał Rapta, Wojciech Tupta, Grzegorz Moskal: Mroczne sekrety willi Tereska. Wyd. II. Wadowice: Drukarnia i Wydawnictwo Grafikon, 2009. ISBN 978-83-60817-3309.

[weissmann-3] JUSTIZ UND NS-VERBRECHEN Nazi Crimes on Trial in West Germany Wyrok na Richarda Arno Sehmischa wydany przez sąd we Freiburgu w 1965 roku

[1]

[2]

[3]