Przejdź do zawartości

Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flaga dżihadystów

Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej (MUJAO, MOJWA) – organizacja islamistyczna, która wydzieliła się z Al-Ka’idy Islamskiego Magrebu (AQIM) w październiku 2011.

Organizacja jako siatka Al-Ka’idy, za cel postawiła sobie szerzenie dżihadu w państwach Afryki Zachodniej, gdzie wpływy Al-Ka’idy Islamskiego Maghrebu nie sięgały. Pierwszym działaniem ugrupowania było uprowadzenie trojga pracowników humanitarnych (w tym dwóch kobiet) w Saharze Zachodniej. Swoje pierwsze oświadczenie na taśmie video organizacja wydała 12 grudnia 2011. Członkowie organizacji przedstawili swoje cele, jednak zasięg ugrupowania ograniczył się do Azawadu i południowej Algierii. Na funkcjonowanie ugrupowania w dużej mierze wpłynęła wojna domowa w Libii w czasie której i po upadku Muammara al-Kaddafiego, tamtejszego przywódcy, islamiści wykradali broń z arsenałów i magazynów, która następnie była użytkowana na terenach pustynnych[1].

W zakładanej ideologii powoływano się na Usamę ibn Ladina, mułłę Omara, a także zachodnioafrykańskie postaci historyczne. Dowódcą organizacji został Hamada Ould Mohamed Kheirou, który przemawiał w języku hausa i języku angielskim[1].

W 2012 Rada Bezpieczeństwa ONZ nałożyła na MUJAO sankcje, oskarżając ją o sojusz z AQIM[1].

Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej w marcu 2012 przyłączył się do tuareskiego Narodowego Ruchu Wyzwolenia Azawadu (MNLA) i islamistycznych ugrupowań (Al-Ka’ida Islamskiego Maghrebu i Ansar ad-Din), które walczyły w Mali z siłami rządowymi podczas powstania Tuaregów. Jednak islamiści, w przeciwieństwie do MNLA nie walczyli o niepodległość Azawadu, gdyż ich celem było ustanowienie prawa szariatu w Mali[2]. Podczas powstania, po raz pierwszy bojownicy MUJAO pojawili się na terytorium Mali w trakcie bitwy o Gao 31 marca 2012, które wpadło w ich ręce[3]. MUJAO z pozostałymi ugrupowaniami fundamentalistów islamskich zakwestionowało deklarację niepodległości Azawadu przez MNLA, co miało miejsce się 6 kwietnia 2012[4].

9 kwietnia 2012 Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej porwał w Gao siedmiu algierskich dyplomatów. Sześciu z dyplomatów zostało uwolnionych, jednak jeden z nich – wicekonsul Tahar Touati – został zabity 1 września 2012[5].

W czerwcu 2012 pokonali Narodowy Ruch Wyzwolenia Azawadu, przejmując kontrolę wraz z innymi islamskimi organizacjami kontrolę nad Azawadem, ustanawiając tam prawo szariatu[6]. 1 września 2012 Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej przejął kontrolę nad miastem Douentza, które leży u południowych bram Azawadu[7]. 19 listopada 2012 MUJAO i Al-Ka’ida Islamskiego Maghrebu przejęły z rąk MNLA miasto Ménaka na południowym wschodzie Azawadu[8]. 20 listopada 2012 ugrupowanie na granicy mauretańsko-senegalskiej w mieście Dima uprowadziło Francuza Gilberto Rodrigueza-Leala[9]. O jego egzekucji poinformowano 22 kwietnia 2014[10].

MUJAO wzięło udział podczas bitwy o Konnę, zajmując miasto 10 stycznia 2013[11]. Dzień później doszło do interwencji wojsk francuskich w wyniku czego islamiści utracili kontrolę nad miastem[12]. W kolejnych miesiącach ugrupowanie podobnie jak jego sprzymierzeńcy, zostali spacyfikowani podczas francuskiej operacji reagowania militarnego.

Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej współpracował Zamaskowany Batalion z którą w sierpniu 2013 ogłoszono fuzję powołując do życia organizację Al-Murabiton. Nowo utworzona grupa ekstremistów stanowiła oprócz AQIM największe zagrożenie dla interesów USA i państw zachodnich w Sahelu[13].

Podczas trwającej w dniach 4–5 marca 2014 operacji antyterrorystycznej w regionie Kidal lotnictwo francuskie wyeliminowało dowódcę MUJAO – Umara Ulda Hamahę. Za głowę Hamahy oferowano wcześniej 3 mln dolarów[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c New Qaeda spin-off threatens West Africa. english.ahram.org.eg. [dostęp 2013-01-14]. (ang.).
  2. ↑ Mali: Timbuktu heritage may be threatened, Unesco says. BBC News. [dostęp 2012-04-06]. (ang.).
  3. ↑ Tuareg-jihadists alliance: Qaeda conquers more than half of Mali. middle-east-online.com. [dostęp 2012-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-22)]. (ang.).
  4. ↑ Tuaregs claim ‘independence’ from Mali. Al Jazeera. [dostęp 2012-04-06]. (ang.).
  5. ↑ Mali Islamists say Algerian diplomat executed. perthnow.com.au. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  6. ↑ Mali: nastolatka dostała karę chłosty za rozmawianie z mężczyznami. wp.pl, 16 października 2012. [dostęp 2012-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-21)]. (pol.).
  7. ↑ Islamist rebels gain ground in Mali, seize control of Douentza, ousting former allied militia. tartribune.com, 2012-09-01. [dostęp 2012-09-21]. (ang.).
  8. ↑ North Mali clashes kill dozens, some unarmed: source. AFP, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-22)]. (ang.).
  9. ↑ Mali group claims kidnapping of Frenchman. Al Dżazira, 2012-11-22. [dostęp 2014-04-23]. (ang.).
  10. ↑ Mali militants say French hostage Gilberto Rodrigues Leal 'is dead'. BBC News, 2014-04-22. [dostęp 2014-04-23]. (ang.).
  11. ↑ Piotr Kościński: Islamiści w Mali powoli słabną. Rzeczpospolita. [dostęp 2013-01-13]. (pol.).
  12. ↑ Mali - siły rządowe odbiły miasto Konna. Rzeczpospolita. [dostęp 2013-01-12]. (pol.).
  13. ↑ Terrorist Designation of the al-Mulathamun Battalion. state.gov. (ang.).
  14. ↑ French strike kills Mali rebel commander. Al Dżazira, 2014-03-14. [dostęp 2014-03-17]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_na_rzecz_Jedności_i_Dżihadu_w_Afryce_Zachodniej&oldid=71155007”