Rudolf Voisè

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Voisè
Dziewoja, Sacra, Suchar
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1894
Lwów

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1977
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

OZG VI,
DOK VI,
Obszar Lwowski AK

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Rudolf Franciszek Voisè[a], ps. „Dziewoja”, „Sacra”, „Suchar” (ur. 11 marca 1894 we Lwowie, zm. 15 kwietnia 1977 w Krakowie) – kapitan Wojska Polskiego i Armii Krajowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 marca 1894 we Lwowie[1][2]. Uczestniczył w I wojnie światowej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów administracji dział administracji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3]. Jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego VI w 1923 służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[4]. W 1924 był oficerem rezerwowym (byłym zawodowym) OZG VI[5]. W 1934 jako kapitan rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sosnowiec[6].

Podczas II wojny światowej był oficerem Armii Krajowej. W ramach Obszaru Lwowskiego AK w Oddziale IV (Kwatermistrzostwo) był p.o. szefa służby intendentury od 1942 do 31 lipca 1944 (funkcjonował pod pseudonimami „Sacra”, „Suchar”)[7]. Później pełnił to samo stanowisko w Komendzie Obszaru Lwowskiego „NIE” od września 1944 do 11 marca 1945[8]. Był także znany pod pseudonimem „Dziewoja”[1][2].

Zawodowo przez wiele lat pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych[1][2].

Zmarł 15 kwietnia 1977 w Krakowie[1][2][9]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 20 kwietnia 1977[2][9]. Był żonaty, miał synów[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ . W ewidencji wojskowej II Rzeczypospolitej był także „Rudolf Voise”, ur. 4 stycznia 1903, podporucznik piechoty. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 68, 501

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 34, s. 99, Czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ a b c d e f g h i Rudolf Voisè. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 86, s. 5, 18 kwietnia 1977. 
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1318.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 98, 1294.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1178, 1213.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 204.
  7. ↑ Obsada personalna i struktura organizacyjna Komendy Obszaru Lwów AK. dws-xip.pl. [dostęp 2018-11-30].
  8. ↑ Tomasz Balbus. "Ostatni kapitanowie" : epilog Komendy Obszaru Lwowskiego "Nie" ewakuowanej na ziemie zachodnie Polski. „Pamięć i Sprawiedliwość”. Nr 1/2, s. 158, 2002. 
  9. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Rudolf Voisè. rakowice.eu. [dostęp 2018-11-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Voisè&oldid=70880597”