Ryczące czterdziestki
Ryczące czterdziestki (ang. Roaring Forties), strefa ryczących czterdziestek – pas wód oceanicznych biegnący nieprzerwanie wokół południowej półkuli kuli ziemskiej, w przybliżeniu pomiędzy 40° i 50° szerokości geograficznej południowej, wzdłuż którego wieją stałe wiatry zachodnie, o bardzo dużej prędkości, będące powodem częstych sztormów[1][2]. Rejon związany z działalnością cyklonów w południowej strefie niskiego ciśnienia. Akwen trudny nawigacyjnie i niebezpieczny dla statków[3].
Znajduje się w nim niewiele lądów: pas ten obejmuje południowy fragment kontynentu Ameryki Południowej (Patagonia), Tasmanię i południową część Nowej Zelandii, a oprócz tego wyłącznie wyspy subantarktyczne, takie jak Wyspy Kerguelena[4].
Pierwszym człowiekiem, który samotnie przepłynął przez ryczące czterdziestki dookoła świata, był Argentyńczyk Vito Dumas w latach 1942–1943[5].
Nazwa pochodzi od 40° szerokości geograficznej południowej; została nadana przez marynarzy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ryczące czterdziestki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-03-14].
- ↑ ryczące czterdziestki. Interia encyklopedia. [dostęp 2019-03-14].
- ↑ Padający poziomo śnieg? To się zdarza na morzu. Ryczące czterdziestki, czyli rzecz o wiatrach.. National Geographic, 2018-06-18. [dostęp 2019-03-14].
- ↑ Heather Catchpole: Roaring forties. ABC Science, 2007-09-20. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).
- ↑ I.C.B. Dear: The Oxford Companion to Ships and the Sea. Oxford: Oxford University Press, 2006. ISBN 978-0-19-920568-4.