Rzecznik odpowiedzialności zawodowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rzecznik odpowiedzialności zawodowej – niezależny organ izb lekarskich prowadzący postępowanie wyjaśniające w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy i lekarzy dentystów za czyny sprzeczne z zasadami etyki i deontologii zawodowej[1]. Rzecznik działa w:

  • Naczelnej Izbie Lekarskiej (Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej),
  • okręgowej lub wojskowej izbie lekarskiej (okręgowy lub wojskowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej).

Zadania i uprawnienia[edytuj | edytuj kod]

Rzecznik odpowiedzialności zawodowej wykonuje czynności sprawdzające i prowadzi postępowanie wyjaśniające w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy i lekarzy dentystów w - ze skargi, zawiadomienia innych organów i instytucji lub z urzędu - w stosunku do lekarzy i lekarzy dentystów będących członkami izby, której jest rzecznikiem. Sprawuje również funkcję oskarżyciela przed właściwym sądem lekarskim.

Zgodnie z dyspozycją art. 59 cytowanej ustawy, rzecznik odpowiedzialności zawodowej przeprowadza dowody na wniosek stron lub z urzędu. W tym celu analizuje całość zabezpieczonej przez siebie dokumentacji medycznej z przebiegu leczenia oraz przesłuchuje strony postępowania (skarżącego - pokrzywdzonego i lekarza którego dotyczy postępowanie) oraz świadków, a także - po zgromadzeniu materiału dowodowego - zasięga dowodu z opinii biegłego specjalisty. Składanie przez lekarza zeznań i wyjaśnień w zakresie okoliczności objętych postępowaniem w trakcie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy nie stanowi naruszenia tajemnicy lekarskiej.

Na zasadzie art. 72 cytowanej ustawy jeżeli zebrany w postępowaniu wyjaśniającym materiał dowodowy wskazuje na fakt popełnienia przewinienia zawodowego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o przedstawieniu lekarzowi zarzutów a następnie (zgodnie z art. 74 - jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego) wydaje postanowienie o jego zamknięciu i w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia o zamknięciu postępowania wyjaśniającego, składa do sądu lekarskiego wniosek o ukaranie.

Zgodnie z art. 61 nie można pociągnąć do odpowiedzialności zawodowej obwinionego lekarza, dopóki popełnienie przewinienia zawodowego nie zostało udowodnione i stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lekarskiego. Zgodnie z zasadą domniemania niewinności wszelkie wątpliwości, których w postępowaniu nie da się usunąć, należy tłumaczyć na korzyść obwinionego.[2]

Podstawowymi zbiorami przepisów regulujących zasady etyki lekarskiej są Kodeks Etyki Lekarskiej oraz wszystkie ustawy i rozporządzenia regulujące wykonywanie zawodu lekarza i lekarza dentysty. W myśl art. 112 cytowanej ustawy uzupełniającym zbiorem przepisów proceduralnych obowiązującym w postępowaniu rzecznika i sądu lekarskiego jest kodeks postępowania karnego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. art. 31 ustawy z dn. 2 grudnia 2009 o izbach lekarskich (Dz.U. z 2021 r. poz. 1342)
  2. Wojciech Derkowski, Odpowiedzialność zawodowa lekarzy., [w:] Stanisław Hoc, Dariusz Mucha (red.), Prawo i medycyna: wybrane zagadnienia, Opole: Scriptorium Wydawnictwo Naukowe, 2019, s. 9-20, ISBN 978-83-955780-2-1, OCLC 1241612768 [dostęp 2024-02-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kodeks Etyki Lekarskiej.
  • Ustawa z dn. 2 grudnia 2009 o izbach lekarskich.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]