Rzecznik sprawiedliwości

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rzecznik sprawiedliwości lub promotor sprawiedliwości (łac. promotor iustitiae) – osoba ustanowiona przez biskupa w diecezji, której obowiązkiem jest zabezpieczenie dobra publicznego w sprawach, w których może być ono zagrożone, i w sprawach karnych[1]. Rzecznikiem sprawiedliwości może zostać osoba duchowna lub świecka, ciesząca się dobrym imieniem, posiadająca stopień doktora lub licencjata prawa kanonicznego, wypróbowana w roztropności i gorliwości o sprawiedliwość[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Sitarz, Słownik Prawa Kanonicznego, 2004.
  2. Kan. 1435 Kodeksu Prawa Kanonicznego Jana Pawła II.