Rów Wlenia (geologia)

Rów Wlenia – niewielka jednostka geologiczna (tektoniczna) w północno-zachodniej części Sudetów, stanowi południowo-wschodnie odgałęzienie depresji północnosudeckiej. Rozciąga się w kierunku WNW-ESE na południe od Wlenia. Od północy i południa ograniczają go uskoki, oddzielające rów Wlenia od metamorfiku kaczawskiego oraz od głównej części depresji północnosudeckiej. Na północnym wschodzie uskok Wlenia oddziela rów od zrębu Wlenia, a uskok północny Pławnej od rowu jerzmanickiego. Na południowym zachodzie uskok południowy Pławnej oddziela rów od jednostki Pilchowic. Ma kształt rowu o przebiegu północny zachód – południowy wschód. Wypełniają go skały osadowe i wulkaniczne, powstałe w okresie od górnego karbonu do górnej kredy:

z okresu górnego karbonu

szare zlepieńce, piaskowce, mułowce i łupki;

z okresu dolnego permu (czerwony spągowiec)

przeważnie czerwone, piaskowce, zlepieńce, mułowce oraz porfiry, melafiry i ich tufy;

z okresu górnego triasu

czerwone piaskowce, zlepieńce, mułowce, łupki oraz szare wapienie i dolomity;

z okresu górnej kredy

piaskowce, mułowce i margle.

Rów Wlenia buduje podłoże południowo-wschodniej części Pogórza Izerskiego oraz południowo-zachodniej części Gór Kaczawskich, przede wszystkim Małego Grzbietu. W tym przypadku nazwa "rów" mówi o jego budowie wewnętrznej (strukturze). Jest to zapadlisko ograniczone ze wszystkich stron uskokami. Otaczają je starsze skały metamorficzne, natomiast sam rów wypełniony jest młodszymi skałami osadowymi i wulkanicznymi. Pod względem morfologii rów Wlenia tworzy wzniesienia, niekiedy bardzo strome (góra Stromiec). Jest to inwersja rzeźby.

Na północny wschód i wschód od Wlenia i na północ od Gór Kaczawskich znajduje się mikroregion o nazwie Rów Wlenia (rów wleński), będący częścią mezoregionu Pogórze Kaczawskie.

Bibliografia

• Budowa geologiczna Polski, t. IV Tektonika, cz. 2 Sudety i obszary przyległe, Józef Oberc, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1972