SMS Kronprinz (1867)
| |
| Historia | |
| Początek budowy |
1867 |
|---|---|
| Wodowanie |
6 maja 1867 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
19 września 1867 |
| Wycofanie ze służby |
1875 |
| Los okrętu |
złomowany 1921 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
5767 t |
| Długość |
89,4 m |
| Szerokość |
15,2 m |
| Zanurzenie |
7,8 m |
| Napęd | |
| maszyna parowa, 1 śruba, żagle | |
| Prędkość |
14,7 w. |
| Uzbrojenie | |
| 16 dział 210 mm | |
| Załoga |
541 |
SMS Kronprinz – pruski, a następnie niemiecki okręt pancerny, który wszedł w skład Pruskiej Marynarki Wojennej w 1867 roku. Jeden z pierwszych niemieckich okrętów tej klasy.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Zamówienie na nowy okręt pancerny dla Pruskiej Marynarki Wojennej zostało złożone 13 stycznia 1866 roku w stoczni Samuda Brothers w Londynie. Rozpoczęcie budowy miało miejsce w 1866 roku. Wodowanie nastąpiło 6 maja 1867 roku, wejście do służby 19 września tego samego roku[1].
Kadłub okrętu wykonano głównie ze stopu żelaza w połączeniu z elementami drewnianymi. Wręgi i podłużnice wykonane z żelaza tworzyły główną strukturę kadłuba, do której mocowano elementy poszycia i opancerzenia wykonane z drewna i żelaza. Opancerzenie żelazne w najgrubszym miejscu dochodziło do 124 mm. Zastosowano dziewięć przedziałów wodoszczelnych. Kadłub na 43 procentach swojej długości wyposażony był w dno podwójne[2]. Okręt wyposażono w maszynę parową o mocy 4870 KM wyprodukowaną przez brytyjską firmę John Penn and Sons, która napędzała jedną śrubę okrętową[2]. Jako pomocniczy zastosowano napęd żaglowy[1].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Po wejściu do służby efektywne wykorzystanie okrętu było utrudnione przez częste awarie systemu napędowego. Okręt skreślono z rejestrów marynarki 22 sierpnia 1901 roku i skierowano do stoczni w celu przebudowania na jednostkę szkolną. W roli okrętu do szkolenia załóg siłowni okrętowych służył do 1921 roku, kiedy to został sprzedany na złom za kwotę 5 milionów marek[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Chesneau 1979 ↓, s. 243.
- ↑ a b c Gröner 1990 ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Erich Gröner: German Warships: 1815–1945. Annapolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 978-0-87021-790-6.
- Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5.
- Lawrence Sondhaus: Naval Warfare, 1815-1914. London: Routledge, 2001. ISBN 978-0-415-21478-0.