SM Tb 74 T
 Tb 74 T przed 1917 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie | |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
SM Tb 74 T |
| Wejście do służby |
1915 |
| Wycofanie ze służby |
1918 |
 Królewska Marynarka Rumuńska
| |
| Nazwa |
Viforul |
| Wejście do służby |
1920 |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 262 t |
| Długość |
57,8 m |
| Szerokość |
5,8 m |
| Zanurzenie |
1,5 m |
| Napęd | |
| 2 kotły parowe Yarrow 2 turbiny parowe Parsonsa 5000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
28 węzłów |
| Zasięg | |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 66 mm L/30 (2 x I) 1 km 8 mm 4 wyrzutnie torped 450 mm (2 x II) (stan początkowy) | |
| Załoga |
41 |
SM Tb 74 T – austro-węgierski torpedowiec z okresu I wojny światowej, typu Tb 74 T. Po wojnie służył do 1932 roku w Rumunii pod nazwą Viforul.
Służba
[edytuj | edytuj kod]SM Tb (Torpedowiec Jego Cesarskiej Mości) 74T wodowano 28 sierpnia 1913 roku jako pierwszy okręt swojego typu[2]. Wszedł następnie do służby w marynarce Austro-Węgier, w której służył bojowo podczas I wojny światowej. 21 maja 1917 roku nazwę skrócono do SM Tb 74[3].
Okręt przetrwał wojnę, po czym w ramach podziału floty Austro-Węgier w 1920 roku przekazano go Rumunii (wraz z bliźniaczymi: Tb 75T, Tb 80T i Tb 81T oraz trzema okrętami typu Tb 82F). Po wcieleniu do rumuńskiej floty otrzymał nazwę „Viforul”[1]. Został wycofany ze służby w 1932 roku[1][4].
Opis
[edytuj | edytuj kod]
Tb 74 T wyposażony był w dwa kotły parowe typu Yarrow, które współpracowały z dwoma turbinami parowymi systemu Parsonsa. Okręt uzbrojony był początkowo w dwie armaty kalibru 66 mm L/30, pojedynczy karabin maszynowy Schwarzlose oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Od 1917 roku rufową armatę 66 mm mocowano na okrętach tego typu na podstawie umożliwiającej prowadzenie ognia do celów powietrznych[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d S. Patjanin, M. Barabanow, Korabli..., s. 21-22.
- ↑ R. Gardiner, R. Gray, Conway’s... 1906-1921, s. 339.
- ↑ a b S.A. Bałakin: WMS Italii i Awstro-Wiengrii 1914-1918 gg., Morskaja Kollekcja nr 4/1997.
- ↑ Roger Chesneau (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922-1946, Londyn 1992, ISBN 0-85177-146-7, s. 360.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
- (ros.) S.W. Patjanin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, Morskaja Kampania 3/2007, Moskwa.