SM Tb 79 T
 Tb 79 T przed 1917 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie | |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
SM Tb 79 |
| Wejście do służby |
1 października 1914[1] |
| Wycofanie ze służby |
1918 |
 Królestwo SHS
| |
| Nazwa |
T-4 |
| Wejście do służby |
1921 |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 262 t |
| Długość |
57,8 m |
| Szerokość |
5,8 m |
| Zanurzenie |
1,5 m |
| Napęd | |
| 2 kotły parowe Yarrow 2 turbiny parowe Parsons 5000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
28 węzłów |
| Zasięg | |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 66 mm L/30 (2 x I) 1 km 8 mm 4 wyrzutnie torped 450 mm (2 x II) | |
| Załoga |
41 |
SM Tb 79 T – austro-węgierski torpedowiec z okresu I wojny światowej typu Tb 74 T. Okręt przetrwał wojnę. W 1920 roku przekazano go Jugosławii. Po wojnie służył do 1932 roku w marynarce tego kraju pod nazwą T-4.
Służba[edytuj | edytuj kod]
SM Tb (Torpedowiec Jego Cesarskiej Mości) 79 T został wodowany 30 kwietnia 1914 roku jako szósty okręt swojego typu[3]. Wszedł do służby w marynarce Austro-Węgier 1 października tego roku. 21 maja 1917 roku nazwę skrócono do SM Tb 79[4]. Służył aktywnie podczas I wojny światowej.
Okręt przetrwał wojnę, po czym w ramach podziału floty Austro-Węgier w 1920 roku przyznano go Jugosławii, dokąd trafił w 1921 roku (wraz z bliźniaczymi Tb 76T, 77T i 78T oraz czterema torpedowcami zbliżonego typu Tb 82F, stanowiąc jedyne nowoczesne okręty przyznane Jugosławii)[5]. Po wcieleniu do marynarki jugosłowiańskiej otrzymał nazwę T-4. W 1932 roku został uszkodzony na skałach podwodnych, po czym wycofano go ze służby[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Tb 79 T wyposażony był w dwa kotły parowe typu Yarrow, które współpracowały z dwoma turbinami parowymi Parsons. Okręt uzbrojony był początkowo w dwie armaty kalibru 66 mm L/30, pojedynczy karabin maszynowy Schwarzlose oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Od 1917 roku rufową armatę 66 mm mocowano na okrętach tego typu na podstawie umożliwiającej prowadzenie ognia do celów powietrznych[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://www.kuk-kriegsmarine.at/tb74tb83.htm
- ↑ a b c S. Patjanin, M. Barabanow, Korabli..., s. 21-22.
- ↑ R. Gardiner, R. Gray: Conway’s... 1906-1921, s. 339.
- ↑ a b S.A. Bałakin: WMS Italii i Awstro-Wiengrii 1914-1918 gg., Morskaja Kollekcja nr 4/1997.
- ↑ R. Gardiner, R. Gray: Conway’s... 1906-1921, s. 426.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
- (ros.) S.W. Patjanin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, Morskaja Kampania 3/2007, Moskwa.