Sangiban

Sangiban – król Alanów spod Orleanu, zginął w bitwie na Polach Katalaunijskich.

W ostatni dzień roku 406 n.e. doszło do przerwania granicy rzymskiej na Renie, w wyniku czego cała Galia została „zalana” przez Swebów (Swewów), Wandalów i Alanów, do których później dołączyli Burgundowie. W 409 r., gdy Swebowie i Wandalowie postanowili podążyć dalej ku Hiszpanii doszło do rozłamu wśród Alanów. Na południe pomaszerowali Alanowie pod wodzą króla Respendiala, którego następcą był Addaks zabity w czasie wojny z Wizygotami (416-418). Inni Alanowie pod wodzą Goara (zm. 446/450) zostali w Galii, zawarli sojusz z Rzymem i osiadli w okolicach Orleanu. Po Goarze władał nimi Sangiban.

Przed bitwą na Polach Katalaunijskich Attyla próbował przeciągnąć Sangibana i jego ludzi na swą stronę, w czym przeszkodził mu Aecjusz, który umieścił Sangibana z jego wojskiem w centrum własnego szyku, tym samym uniemożliwiając niedoszłemu zdrajcy Rzymu ewentualną ucieczkę w czasie bitwy. W trakcie bitwy Sangiban został jako pierwszy zaatakowany przez Attylę, nie dostał wsparcia ze strony Aecjusza, dla którego był niewygodnym sojusznikiem, jego oddziały zostały rozbite, a sam Sangiban zginął.

Bibliografia

• Grzegorz z Tours, Historie. Historia Franków, przeł. Kazimierz Liman, ks. Teofil Richter, wstęp, opracowanie, komentarz Dariusz Andrzej Sikorski, Wydawnictwo Benedyktynów, Tyniec-Kraków 2002.
• Peter Heather, Upadek Cesarstwa Rzymskiego, przeł. Janusz Szczepański, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2007, (cytaty ze stron 246 i 283).
• Tadeusz Sulimirski, Sarmaci, przeł. z angielskiego Agnieszka i Tadeusz Baranowscy, PIW, Warszawa 1979, s. 170-171.
• Edward Zwolski, Kasjodor i Jordanes. Historia gocka czyli scytyjska Europa, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1984, s. 123-128.