Sanguinobolus maculosus

Sanguinobolus maculosus
Wesener, 2009
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	wije
Gromada	dwuparce
Rząd	Spirobolida
Podrząd	Trigoniulidea
Rodzina	Pachybolidae
Rodzaj	Sanguinobolus
Gatunek	Sanguinobolus maculosus
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
najmniejszej troski

Sanguinobolus maculosus – gatunek dwuparca z rzędu Spirobolida i rodziny Pachybolidae, jedyny z monotypowego rodzaju Sanguinobolus.

Gatunek i rodzaj opisane zostały w 2009 roku przez Thomasa Wesenera. Opisu dokonano na podstawie dwóch okazów: samca i samicy, odłowionych w 2001 roku.

Holotypowy samiec ma ciało o długości 118 mm, złożone z 51 pierścieni, a paratypowa samica ciało długości 120 mm, złożone z 52 pierścieni. Głowa, wierzch metazonitów, telson, czułki i odnóża mają barwę czerwoną, zaś reszta ciała czarwonobrązowawą (ubarwienie ostrzegawcze), prawdopodobnie wypłowiałą wskutek przechowywania w okazu w alkoholu. Głowa ma po 35–40 oczu prostych na każdym polu ocznym, ustawionych w 7–8 pionowych rzędów. Nadustek ma dwie pary oszczecinionych dołków, a warga górna trzy nieregularne ząbki i rząd 10–12 szczecin brzeżnych. Każda żuwaczka ma zaokrąglony ząb zewnętrzny, trójwierzchołkowy ząb środkowy, 5–6 grzebykowatych lamelli i liczne poprzeczne bruzdy na płacie molarnym. Gnatochilarium ma po 3 szczecinki szczytowe na pieńkach i po 2 szczecinki na lamellae linguales. Collum jest nabrzmiałe. Ozopory zaczynają się od 6 segmentu ciała. Telson ma zaokrąglony pierścień preanalny, niewystający poza dobrze rozwinięte, mikropunktowane walwy analne. Poduszeczki na stopach samca są obecne od trzeciej pary odnóży i słabo rozwinięte, niewystające poza nasadę pazurka. Sternit między jego przednimi gonopodami wydłużony jest w szeroki, zaokrąglony płat. Przednie gonopody mają słabo rozwinięte wyrostki pośrodkowe koksytów oraz telopodity z okrągłym rowkiem z tyłu części nasadowej i dużym, gałeczkowatym wyrostkiem. W tylnej parze gonopodów samca koksyty mają długie i grube gałęzie oraz oddzielone są od telopoditów błoniastym rejonem oskórka. Telopodity tych gonopodów ustawione są naprzeciwlegle, mają główną gałąź dwukrotnie dłuższą niż szerszą, a gałąź boczną nieco dłuższą i wyraźnie grubszą od gałęzi koksytów.

Wij endemiczny dla Madagaskaru, znany tylko z Parku Narodowego Montagne d’Ambre, gdzie zasiedla górskie lasy deszczowe. Jedyne znane stanowisko leży na 925 m n.p.m. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody umieszcza go w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek zagrożony najmniejszej troski. Jego zasięg występowania oszacowano na 206 km². Głównymi zagrożeniami w Parku Narodowym Montagne d’Ambre jest trzebież żarowa tamtejszych lasów oraz wypas bydła, jednak na razie nie dotyczą one terenów górskich, które zasiedla ów wij.