Przejdź do zawartości

Sankō-sakusen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strategia „trzech wszystkich”
ilustracja
Przygotowania do zakopania żywcem chińskich cywilów przez wojsko japońskie podczas masakry nankińskiej
Nazwa japońska
Kanji

三光作戦

Transkrypcja Hepburna

Sankō-sakusen

Hiragana

さんこうさくせん

Strategia spalonej ziemi
Nazwa japońska
Kanji

燼滅作戦

Transkrypcja Hepburna

Jinmetsu-sakusen

Hiragana

じんめつさくせん

Strategia „trzech wszystkich”, sankō-sakusen (jap. 三光作戦); chiń. 三光政策; pinyin sānguāng zhèngcèstrategia spalonej ziemi stosowana przez Cesarską Armię Japońską w czasie II wojny światowej w Chinach. Strategia składała się z tzw. „trzech wszystkich” (三光)[1][2]: wszystko zabijać, palić i grabić. W japońskich dokumentach nazywano ją „strategią palenia do samej ziemi” (dosł. na popiół) (燼滅作戦, jinmetsu-sakusen).

Japoński historyk, Mitsuyoshi Himeta, w swojej pracy opublikowanej w 1996, podał liczbę 2,7 mln chińskich ofiar polityki spalonej ziemi. Według innych badaczy, należy brać pod uwagę japońskie zbrodnie także w innych regionach Azji. Na przykład Filipińczycy mówią o stracie miliona obywateli, w tym cywilów[3].

Termin sankō-sakusen, wywodzący się z języka chińskiego, został spopularyzowany w Japonii w 1957, gdy były japoński żołnierz napisał książkę pt. Trzy pustki: Wyznania o japońskich zbrodniach wojennych w Chinach (jap. 三光、日本人の中国における戦争犯罪の告白, Sankō, Nihonjin no Chūgoku ni okeru sensō hanzai no kokuhaku). Na jej kartach weterani opowiadali o zbrodniach popełnionych pod dowództwem gen. Yasujiego Okamury w północno-wschodnich Chinach. Publikacja została zatrzymana, ponieważ jej wydawcy otrzymali groźby od japońskich militarystów i ultranacjonalistów[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 158. ISBN 83-88542-68-0.; str. 170
  2. Termin 光 (guang) może oznaczać "goły", "opustoszały", np. zwrot 吃光 oznacza "wyjeść do czysta". W języku angielskim używa się określenia "Three Alls Policy"; pr. McNaughton, W., Reading & Writing Chinese. ISBN 0-8048-1583-6
  3. Jean-Louis Margolin: Japonia 1937-1945. Wojna armii cesarza. Warszawa: Dialog, 2009, s. 528. ISBN 978-83-61203-43-8.; informacja na str. 265
  4. Herbert P. Bix, Hirohito and the Making of Modern Japan, HarperCollins, 2001, p.657.