Scybalocanthon cyanocephalus
| Scybalocanthon cyanocephalus | |||
| (Harold, 1868) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Scybalocanthon cyanocephalus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Scybalocanthon cyanocephalus – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny Scarabaeinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1868 roku przez Edgara von Harolda pod nazwą Canthon cyanocephalus. Jako lokalizację typową wskazano „Orinoko”[1][2]. Do rodzaju Scybalocanthon przeniesiony został w 1956 roku przez Francisca Silvéria Pereirę i Antonia Martíneza[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 5,8 do 6 mm, w zarysie podługowato-owalnym, na całej powierzchni mikroziarenkowanym. Głowa jest czarna z zielonym połyskiem metalicznym, o nadustku zaopatrzonym w dwa małe, trójkątne, pośrodkowe ząbki na krawędzi przedniej. Przedplecze jest żółte lub brązowe z krawędziami i podłużną przepaską przez środek czarnymi, zielono połyskującymi. Jego przednie naroża mają kąt 85°, a brzegi boczne są zakrzywione nieregularnie, tworząc w połowie długości kąt rozwarty. Barwa pokryw jest żółta lub brązowa z krawędziami i półkolistą przepaską w części barkowej czarną z zielonym połyskiem metalicznym. Mają one wąskie, błyszczące, niewyraźnie punktowane rzędy, z których ósmy pozbawiony jest żeberka na przedzie. Spód ciała jest żółty lub brązowy. Genitalia samca mają lekko niesymetryczne paramery o krawędziach grzbietowych zakrzywionych dowewnętrznie w części nasadowej i środkowej oraz prawie prostych w części wierzchołkowej, a krawędziach brzusznych niemal prostych i z małym ząbkiem u podstawy. W endofallusie występuje okrągły z prawie prostą rączką skleryt peryferyjny górny prawy, I-kształtny skleryt peryferyjny frontolateralny bez szczecinek czy mikroszczecinek w pobliżu, naprzeciwległe i podłużne skleryty osiowy i podosiowy oraz I-kształtny skleryt dodatkowy[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad spotykany w nizinnych, podgórskich i górskich lasach deszczowych oraz w lasach okresowo wilgotnych o piaszczystym podłożu. Osobniki dorosłe żerują na odchodach ssaków[2].
Gatunek neotropikalny, znany z Trynidadu i Tobago, Wenezueli, Gujany Francuskiej oraz brazylijskich stanów Amapá i Pará[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E. von Harold. Monographie der gattung Canthon. „Berliner entomologische Zeitschrift”. 12, s. 1‒144, 1868.
- ↑ a b c d Fernando A.B. Silva, Marcely Valois. A taxonomic revision of the genus Scybalocanthon Martínez, 1948 (Coleoptera: Scarabaeidae: Scarabaeinae: Deltochilini). „Zootaxa”. 4629 (3), s. 301–341, 2019. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4629.3.1.
- ↑ F.S. Pereira, A. Martínez. Os gêneros de Canthonini Americanos (Col. Scarabaeidae). „Revista Brasileira de Entomologia”. 6, s. 91–192, 1956.