Scybalocanthon korasakiae
| Scybalocanthon korasakiae | |
| Silva, 2011 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Scybalocanthon korasakiae |
Scybalocanthon korasakiae – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny Scarabaeinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2011 roku przez Fernanda A.B. Silvę na łamach „Zootaxa”. Jako lokalizację typową wskazano Lavras w brazylijskim stanie Minas Gerais[1][2]. Epitet gatunkowy nadano na cześć Vaneski Korasaki[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości do 8 do 10 mm, w zarysie owalnym z zaokrąglonymi bokami, matowym wskutek mikroziarenkowania. Głowa jest czarna z zielonym lub niebieskim połyskiem metalicznym. Przedplecze jest żółtawobrązowe z czarnymi, połyskującymi metalicznie krawędziami przednią i tylną. Jego przednie naroża mają kąt 80°, a brzegi boczne są zakrzywione nieregularnie, tworząc w połowie długości kąt rozwarty. Barwa pokryw jest czarna z zielonym lub niebieskim połyskiem metalicznym. Mają one cienkie, niewyraźnie punktowane rzędy, z których ósmy ma na przedzie wąskie żeberko. Hypomery są żółtawobrązowe z czarnymi częściami, połyskującymi metalicznie wewnętrznymi. Czarne z zielonym lub niebieskim połyskiem metalicznym są przedpiersie, śródpiersie i mezoepisternity, żółtawobrązowe zaś metepisternity, zapiersie, spód odwłoka i pygidium. Odnóża są czarne z zielonym lub niebieskim połyskiem metalicznym z wyjątkiem żółtobrązowych środkowych części ud oraz bioder dwóch ostatnich par[2].
Genitalia samca mają lekko niesymetryczne[2][1], prawie prostokątne[1] paramery o krawędziach grzbietowych lekko zakrzywionych dowewnętrznie w części nasadowej i środkowej oraz lekko zakrzywionych dozewnętrznie w części wierzchołkowej, a krawędziach brzusznych zakrzywionych dowewnętrznie w części nasadowej i niemal prostych dalej. W endofallusie występuje okrągły z prawie prostą rączką skleryt peryferyjny górny prawy, krótki, przecinkowaty skleryt peryferyjny frontolateralny z grupą szczecinek i gęstymi mikroszczecinkami tuż za nim oraz naprzeciwległe i podłużne skleryty osiowy i podosiowy[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla lasy formacji Mata Atlântica na stokach pasma Mantiqueira oraz podobne im lasy w obrębie formacji cerrado[2].
Gatunek neotropikalny, endemiczny dla Brazylii, znany ze stanów Minas Gerais i São Paulo[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Fernando Augusto Barbosa Silva. A New Species of the Genus Scybalocanthon (Coleoptera: Scarabaeinae) from Southeast Brazil. „PLoS”. 6 (11), 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0027790.
- ↑ a b c d e f Fernando A.B. Silva, Marcely Valois. A taxonomic revision of the genus Scybalocanthon Martínez, 1948 (Coleoptera: Scarabaeidae: Scarabaeinae: Deltochilini). „Zootaxa”. 4629 (3), s. 301–341, 2019. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4629.3.1.