Sekret papieski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sekret papieski (łac. secretum pontificium) – potoczna nazwa tajemnicy papieskiej dotyczącej zakazu udostępniania dokumentów postępowań kanoniczych. 17 grudnia 2019 ukazał się dekret papieski o zniesieniu tajemnicy papieskiej w sprawach postępowań wobec duchownych oskarżonych o wykorzystywanie małoletnich. Jak tłumaczył abp Charles Scicluna „diecezja, która posiada daną dokumentację nie jest zobowiązana do zachowania tajemnicy papieskiej i może zdecydować, jeśli będzie taka potrzeba, o współpracy, przekazując jej kopię także władzom cywilnym”[1].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Jak stwierdził abp Wojciech Polak, delegat KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży, to ważny krok ku przejrzystości postępowania i zarazem potwierdzenie gotowości współpracy z władzami cywilnymi. „Dotychczas wymóg zachowania sekretu papieskiego sprawiał, że diecezje lub zakony nie miały możliwości pełnej współpracy z organami ścigania prowadzącymi własne śledztwo. Nie mogły np. przekazywać im dokumentów z postępowań kanonicznych. Po prostu bez zgody Watykanu nie można było ich wydać.

Wraz ze zniesieniem sekretu papieskiego papież Franciszek dokonał jeszcze dwóch modyfikacji. Włączył do kategorii najcięższych przestępstw: pozyskiwanie, przechowywanie lub rozpowszechnianie przez duchownego w celach seksualnych obrazów pornograficznych osób poniżej 18. roku życia. Dotychczas granica wieku wynosiła 14 lat. Ponadto w sprawach dotyczących najcięższych przestępstw adwokatem i prokuratorem może być od tej pory także osoba świecka, posiadająca doktorat z prawa kanonicznego, a nie tylko duchowny[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stało się wielkie zło - wywiad z abp. Wojciechem Polakiem, Tomasz Krzyżak, Magazyn "Plus Minus" (Rzeczpospolita) z 21 grudnia 2019, str. 20
  2. Prymas Polski komentuje zniesienie sekretu papieskiego