Serapion Starszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strona tytułowa dzieła
Practica Jo. Serapionis (1497)[1]

Serapion Starszy (Jahja ibn Sarafiun, łac. Joannes Serapio) – syryjski lekarz z drugiej połowy IX wieku, znany też jako Johannes Serapion, Janus, Johannes Damascenus.

Zachowały się dwie jego prace: Aphorismi Magni Momenti de Medicina Practica oraz al-Kunnash, ta ostatnia znana też jako Pandectae, Aggregator, Breviarium, Practica, lub Therapeutica Methodus. Opisał metody stosowane przez starożytnych Greków i lekarzy arabskich[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Johannes Serapion, le jeune Serapion, Claude Galien, Jean Platearius: Practica Jo. Serapionis dicta breuiarum. Liber Serapionis de simplici medicina. Liber de simplici medicina dictus circa instans. Practica platearij. J. Myt, 1525, s. 544. books.google
  2. Peter E. Pormann. Yūhannā Ibn sarābiyūn: Further studies into the transmission of his works. „Arabic Sciences and Philosophy”. 14 (2), s. 233-262, 27 July 2004. Cambridge University Press. DOI: 10.1017/S0957423904000098. ISSN 0957-4239. (ang.). 
  3. Roshdi Rashed: Encyclopedia of the History of Arabic Science (vol. 3, E. Savage-Smith; medicine). Routledge, 2019, s. 1242. ISBN 978-1-134-97723-9.